Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Relaxte zomertocht naar het Zuiden

De zomer is begonnen, en dat betekent dat we weer bijna vakantie hebben! Door mijn enthousiasme over mijn fietsreis vanuit Rome terug naar Nederland heb ik ook Gertrude, mijn (power)vrouw, aan kunnen steken. Dit jaar gaan we daarom, voor het eerst, samen met de fiets op reis. We hebben iets meer dan twee weken en omdat we een relaxte vakantie willen hebben besluiten we ongeveer 70 kilometer per dag te gaan fietsen. Bazel is ongeveer 800 kilometer fietsen en is daarmee voor ons de perfecte bestemming!

Informatie over deze tocht

Algemene gegevens route

Hoe wij de route fietsten

De komende twee weken fietsen ik en Gertrude de Benjaminse route naar Rome, waarbij we tot Bazel fietsen. Deze route begint in Maastricht. Zelf wonen we in de buurt van Amersfoort, dus eerst moeten we nog twee dagen fietsen voordat we op het officiële startpunt zijn.

Dag 1 t/m 2: Op naar Limburg!
Om 7:00 uur wilden we vertrekken. Wilden we inderdaad, maar dat wordt toch 8:00 uur, want “Ach ja, het is toch vakantie” ;). Vanuit Amersfoort fietsen we richting Rhenen waar we de Rijn oversteken, de Betuwe in. Het weer is prachtig en het tempo zit er goed in! In Opheusden slaan we wat te eten in. Al etend naast onze bepakte fietsen spreekt een oudere dame ons aan. “Komen jullie van ver?” “Nou nee hoor, uit de buurt van Amersfoort!” “Oh ja, en waar gaan jullie heen?” “Naar Bazel.” “Bazel?! Nee toch je maakt een grapje!”. Deze dame kan het haast niet geloven. Des te trotser voelen wij ons in het besef dat we iets doen dat voor sommigen iets unieks is. De wind lijkt dubbel zo hard in onze rug te waaien als we weer verder fietsen richting Nijmegen!

Bij Nijmegen steken we de volgende rivier over, de Waal. Nu kakken we toch een beetje in en fietsen we verder op een laag pitje. We fietsen na het oversteken van weer een rivier, de Maas, nog een stukje verder tot Deurne waar we op een relaxte boerencamping onze tent opzetten. Na een frisse douche gaan we snel op zoek naar een pizzeria om eten te halen. Dat we vandaag al dubbel zoveel gegeten hebben dan normaal merken we niets van. Ongelofelijk hoeveel trek we krijgen van het fietsen!

Op dag 2 fietsen we een stukje door België richting Maastricht. Nu voelen we ons echt op vakantie! Gertrude ziet wat op tegen deze dag omdat ze nog nooit twee dagen achter elkaar zoveel gefietst heeft. Ook zijn de eerste heuvels in aantocht. We fietsen mede daarom wat rustiger aan dan gisteren, zo’n 22 kilometer per uur. In Weert worden we bij het halen van een lunch wederom door iemand aangesproken. “Hee, jullie zijn vakantiefietsers!” Een veteraan vakantiefietser van in de 70 is dolenthousiast om ons te zien. Hij fietst zelf nog behoorlijke afstanden op zijn racefiets en heeft dan ook een paar goede tips voor ons om het lang vol te houden. Goed drinken en voldoende suiker en zout binnen krijgen is het devies. Ook krijgen we de tip om vanaf hier naar Heppeneert te fietsen voor een route langs de Maas. We komen er inderdaad al snel achter dat dit een prachtige route is!

Aan het einde van de middag bereiken we de laatste hoofdstad van Nederland en het startpunt van de Benjaminse route naar Rome; Maastricht! Na een rondje door te stad te zijn gefietst en in het centrum wat te hebben gegeten fietsen we het laatste stukje van vandaag richting Sibbe, iets onder Valkenburg. Nu begint ook het klimmen, waar Gertrude toch wat tegenop ziet. Ik geef haar de tip mee dat je bij een klim vooral rustig aan moet doen. Langzaam klimmen kost net zoveel energie als snel op het vlakke fietsen. En ohja, altijd blijven trappen, ook al ga je maar 3 km per uur. Lopen is nog altijd zwaarder ;). Op een lage versnelling en met een slakkengangetje fietsen we zo traag maar gestaag naar boven. Dat viel eigenlijk best mee! Voor we het weten zijn we op de camping. Snel douchen en genieten van wijn, nootjes en een kaartspelletje! Dat mag wel na alweer 215 kilometer in de benen.

Dag 3 t/m 6: De Vennbahnradweg, Ardennen en het Ourdal
Tijdens deze etappe fietsen we over de Vennbahn. De Vennbahn was lang geleden een spoorroute die van Aken naar Luxemburg liep. De route loopt door België, Duitsland en Luxemburg. Sinds 2005 is een groot deel van deze spoorroute omgebouwd tot fietspad. De route is relatief vlak met hele lichte stijgingen en dalingen. Ook voor families is de Vennbahnradweg daarom prima te fietsen!

Vandaag vertrekken we pas eind van de ochtend. Dat mag wel ook want het is zondag en we hebben de afgelopen dagen al hard genoeg gefietst. We willen vandaag 50 kilometer fietsen, wat nog best veel blijkt te zijn in dit heuvelachtige landschap. Gertrude heeft daar vooral mentaal last van en ik vertel haar daarom nogmaals dat klimmen echt op je eigen tempo en vooral niet te snel moet. Dat ik soms wat harder fiets of juist even achterblijf maakt niet uit, want we wachten gewoon op elkaar. Desalniettemin blijft het toch even wennen. Na een paar lange klimmen in België eten we in een ietwat bijzonder cafeetje een stokbroodje van gisteren met wat kaas en mayo erop. Niet per se lekker, maar gelukkig wel voedzaam! Verder ploeteren maar! De natuur is hier fantastisch! Groene wouden in een heuvelachtig landschap met langs de weg heel wat grote sappige bramen die heerlijk zoet zijn! Voor we het weten zijn we al op onze bestemming van vandaag, Roetgen (Duitsland), op een heerlijke camping met nog veel meer fietsers!

We fietsen door. Vandaag begint een hittegolf dus we proberen op tijd te vertrekken. Dat valt nog niet mee, vrijwel alle fietsers zijn alweer vertrokken voordat wij onze tent hebben afgebroken. Vandaag fietsen we over de Vennbahn. Die is lekker vlak, dus dat scheelt met de hitte! De Vennbahn ligt vlak langs de grens met België en Duitsland, dus die passeren we regelmatig. In Om half 3 zijn we in het Duitstalige Sankt Vith, in België. De rest van de dag doen we niets meer, behalve pizza eten, wijn drinken, uitrusten en praten met onze fietscollega’s op de camping.

De volgende dag wordt het nog warmer, 38° C. Nu vertrekken we dus écht vroeg. Ook hebben we onze spullen wat sneller ingepakt en wat sneller ontbeten dan gisteren. Waar we er gisteren in totaal nog 2 uur over deden is dat nu 1,5 uur. Om 8:45 zitten we op de fiets. Het is nog heerlijk fris om deze tijd! Na een tijdje verlaten we de Vennbahn en begint een lange klim. Het compliment van twee e-bikers die ons “Kanjers” vinden brengt ons al snel naar boven. Daar is het tijd voor een peer en koekjes! Desondanks blijven we trek hebben, maar dat maakt het fietsen extra leuk. Er is altijd een goed excuus om iets lekkers te halen ;). De natuur is inmiddels behoorlijk verandert. Grilliger en daarmee meer klimmen en afdalen. Voor Gertrude is dat nog steeds wennen, waardoor we vandaag niet veel naast elkaar fietsen. Niet erg, want we komen elkaar vanzelf weer tegen. Tegen de middag bereiken we het volgende land, Luxemburg! Wederom is het hier prachtig! We fietsen langs de rivier de Our door het Ourdal, een beroemde route. Om 13.30 uur bereiken we Vianden. We eten een enorm grote lunch, omdat we zoals altijd op deze toch ontzettend trek hebben, en fietsen nog een klein stukje naar onze camping. Tijd voor siësta!

Dag 7 t/m 10: Van Luxemburg naar de Vogezen
De route gaat verder en neemt ons mee door Luxemburg, langs de Moezel, Frankrijk in. Vanaf hier fietsen we door het Franse platteland richting de Vogezen. Het kleine stukje dat we door de Vogezen fietsen is redelijk vlak, aangezien hij langs het Marne-Rijn kanaal loopt.

We staan vroeg op, want er hangt onweer in de lucht! Dat vinden we allebei een tikkeltje spannend, en als we op tijd vertrekken uit Vianden zijn we de bui waarschijnlijk voor. Vandaag fietsen we met z’n drieën. We fietsen een stuk samen op met Casper, die we gisteren op de camping ontmoeten en onderweg is naar zijn zoon in Zürich. De vaart zit er goed in, wat voor Casper, al een stukje ouder dan ons, toch even wennen is. We zijn de onweer inderdaad voor en fietsen met een stralend zonnetje Echternach in. Daar trakteert Casper ons op “Kaffee und Kuchen”, koffie met gebak. Het is de gouden tip van Casper om hier dagelijks een momentje voor vrij te maken en zo een echt feest van je fietsvakantie te maken. Wij genieten ervan! Evenals van even later een prachtige etappe langs de Moezel!

De volgende dag fietsen we verder vanuit Remich en nemen we afscheid van Casper, die een andere route fietst. Na al een klein stukje fietsen we Frankrijk in. Weer een grens verder! Het landschap verandert weer snel als we de Moezel achter ons laten. Al vrij snel zien we niets anders meer dan velden vol met zonnebloemen en hooibalen. We fietsen tot Metz, waar we voor het eerst deze vakantie een hotel nemen in plaats van een camping. Dat is ook weleens relaxed!

Vanuit Metz fietsen we verder richting Mettersheim, ongeveer 80 kilometer verderop. Gertrude en ik hebben de smaak van het fietsen inmiddels goed te pakken en ploeteren lekker door! Het is nog steeds warm, zo’n 35 graden, maar inmiddels zijn we, met veel smeren, aardig aan gewend. Van het ene spookdorpje fietsen we naar het andere spookdorpje. Met de hitte is ons water zo op, maar gelukkig leven hier meer mensen dan op het eerste oog lijkt. Met mains et pieds, ofwel handen en voeten, ofwel mijn beste Frans en wijzend naar onze lege bidons zijn we al snel geholpen als onze bidons weer gevuld zijn door een vriendelijke Fransman.

Op ons laatste dagje van deze etappe naar de Vogezen doen we het rustig aan. vanaf Mettersheim fietsen we nog een stukje, de Vogezen in en er weer (bijna) uit, naar een zeer relaxte camping in Saverne. Hier is het tijd voor een rustdag!

Dag 11 t/m 15: Vogezen, Elzas, Bazel!
Vanaf Saverne loopt de route door de Elzas. In dit gebied wordt veel wijn verbouwd aangezien het in een klimaattechnisch gunstig gebied ligt. Het gebied kent veel geschiedenis en ligt ten Westen van de Rijn, in een dal dat aan het Oosten grenst met het Zwarte Woud. In het Zuiden van dit gebied arriveren we in Bazel, eveneens aan de Rijn gelegen.

Na een dag heerlijk luieren in Saverne gaan we verder. We verruilen ons campingstoeltje weer met het zadel! Dat is weer even wennen, we zijn goed stram geworden van een dag niks doen. Snel weer door dus! We fietsen een stukje en eten een paar dorpen verderop, in de schaduw, want het is nog steeds lekker warm buiten, een ontbijtje op de grond in een steegje achter de Lidl, kan allemaal en achteraf gezien zijn dit juist de leukste momenten. In Marmoutier stoppen we bij een prachtige abdij met een lange geschiedenis dat teruggaat tot 590 na Christus. Een aanrader voor iedereen die hier langs fietst! Neem ook zeker even een kijkje in de catacomben onder deze kerk. ’s Avonds komen we aan in Obernai. Tijd voor Elzas wijn uit een campingmok!

Vanuit Obernai fietsen we door naar Wintzenheim. De route gaat tussen de wijnvelden door en langs karakteristieke dorpjes. Nu zijn we echt in Frankrijk! Als we aan het eind van de middag op een boerencamping in de buurt van Colmar onze tent opzetten kunnen we dan ook niet anders dan een fikse tros druiven, stokbrood, brie en wijn halen en even goed genieten van het Franse leven!

We slapen op de camping bij Colmar letterlijk naast het kippenhok. We zijn dus vroeg wakker als de haan begint te kraaien rond 5 uur! We laten ons echter niet kisten en slapen nog even door. De sfeer op de camping is zo relaxed dat we nadat we weer wakker zijn geworden rustig genieten van een goed ontbijt. Na het ontbijt fietsen we richting Colmar om dit stadje te bekijken. Rond een uur of 14:00 fietsen we door, langs Eguishuim, verder naar het Zuiden. De relaxte Franse vibe die we in Elzas ervaarden laten we langzaam achter ons, nu komen we echt in grensgebied. Op een verlaten grasveldje, ala minicamping, waar een vriendelijk vrouwtje rond 20:00 uur geld van de campinggasten komt ophalen, zetten we onze tent op.

Hoewel de camping waar we staan een beetje shabby aanvoelt, omdat er geen receptie of iets dergelijks is, treffen we des te aardiger mensen aan. De Duitse vrouw die haar tent naast de onze heeft opgezet komt ons rond een uur of 7:00 wakker maken. “Good morning, room service!. Ze heeft voor ons croissantjes bij de bakker gehaald! Vandaag is onze laatste dag fietsen dus volgens haar reden voor een feestje! Super aardig! Na ons ontbijt stappen we op onze fiets voor de laatste 40 kilometer van deze route! We slaan nog even een paar flessen wijn in, uiteraard, voor we Frankrijk verlaten. Als we de Rijn oversteken bij het drielandenpunt met Frankrijk, Duitsland en Zwitserland is het nog maar een paar meter fietsen. Bazel! We hebben het gehaald!

De terugreis – Don’t go with Flixbus!
De terugreis naar huis was een heel gedoe! De nachttrein naar Bazel is al een lange tijd van tevoren volgeboekt, dus moesten we op zoek naar alternatieven. Flixbus zou op dit traject ook met fietsbussen rijden, bussen waarbij de fiets achterop de bus gehangen wordt of in het ruim mee kan. Dan proberen we dat toch? Keurig de bus geboekt en met onze spullen netjes ingepakt stonden we, een dag na aankomst in Bazel, om 23:00 uur bij het treinstation van Bazel op de bus te wachten voor onze lange reis terug naar huis. De bus had een uur vertraging, kan gebeuren. Toen de bus aankwam waren we dolenthousiast! Echter sloeg de sfeer snel om toen de chauffeur ons botweg tegenhield met de monotone kreet “No bikes!”. Er was geen discussie mogelijk, onze fiets mocht, maar kon volgens de chauffeur ook niet mee omdat hij geen fietsendragers bij zich had. Wat nu!? De conducteur van de nachttrein naar Amsterdam, die op het punt stond te vertrekken, weigerde ook om ons alsnog mee te nemen. We waren gestrand.. Een beveiliger op het station wees ons een wachtruimte aan. Hier hebben we, zitten op een harde stoel of liggend op de grond een paar uur kunnen slapen voor we de volgende dag om 5:00 uur de eerste stoptrein terug naar huis konden nemen. Na zo’n 10 keer overstappen kwamen we pas om 21:00 uur weer thuis aan, uiteraard behoorlijk gebroken. Misschien was het een eenmalige actie van Flixbus of gewoon pech van onze kant, maar volgende keer skippen we de optie Flixbus. Daar staat voor ons vanaf nu een grote rode STREEP doorheen!