Fietstocht van Rome naar Nederland

Fietstocht Rome - Nederland

Bikepacken op de racefiets

Hoe het begon..

Ooit wil ik thuis op de fiets stappen en Europa uit fietsen, dat is een lang gekoesterde droom van me. Maarja, naast dat ik veel fiets heb ik weinig ervaring met meerdaagse fietstochten. Naar Rome fietsen lijkt me een mooie manier om hier ervaring in te krijgen. Het is echter midden 2020. De eerste Covid / Corona besmettingen in Europa zijn een feit en her en der doemen lockdowns op. Ik besluit dus om het andersom te doen om niet de kans te lopen dat ik niet meer terug kan. Ik neem de fiets mee in het vliegtuig naar Rome en kom met de fiets terug.

Informatie over deze tocht

Algemeen

Hoe ik de route fietste

Na een lange voorbereiding is het eindelijk zover. Vandaag arriveer ik in Rome om morgen te starten aan mijn lange tocht terug naar huis, per fiets! Ik wacht bij de bagageband op een grote kartonnen doos. Daar komt ie aan! Al stoeiend met de andere spullen die ik bij me heb sjouw ik de doos naar buiten. Ik moest de fiets deels gedemonteerd inpakken dus dat betekent dat ik nu wat te sleutelen heb. Ongeveer een uur later zit alles weer in elkaar, zijn de banden opgepompt en hangt mijn bagage aan de fiets. Ik kan gaan!

Een echte reisfiets heb ik niet, dus daarom heb ik voor deze tocht besloten om op de racefiets te gaan en mijn spullen mee te nemen in bikepacking tassen. Al met al is het behoorlijk krap en lomp. Eens zien hoe dat zo gaat bij een afdaling in de Alpen..

Mijn eerste uitdaging voor nu is om in Rome te komen. Dat gaat eigenlijk prima! Als ik Rome binnen rijd valt me op hoe rustig het is. Het toerisme ligt helemaal plat door Corona. Rondom het Colosseum kan ik rustig een rondje fietsen en op het Vaticaanplein is ook geen kip te bekennen (nog wel duiven overigens). Ik fiets nog een stuk van de Via Appia en besluit na ongeveer tien kilometer dat ik de camping, even buiten het centrum, maar eens ga opzoeken.

De volgende dag sta ik na een ontzettend warme nacht in mijn éénpersoons-tentje vroeg op. Het kost me in totaal een uur om alles af te breken en weer aan mijn fiets te binden! Ik realiseer me dat ik echt veel te veel bij me heb. Wat nu? Op deze camping in Rome staan kostte me het absurde bedrag van bijna €50,- en op internet zie ik prima hotels die, door de toerismedip, nog minder kosten dan dat. Als ik na een paar uur fietsen een postkantoor tegenkom stuur ik mijn slaapspullen met de post vooruit naar Nederland. Dat lucht op! Al doende leert men.

Vanuit Rome fiets ik richting het Noorden door de regio / provincie Latium naar regio Umbria. Als ik naar het Noordwesten zou fietsen zou ik door Toscane gaan, maar dat leek me voor een eerste meerdaagse fietstocht wat teveel, gezien alle heuvels daar. Ik kom er echter al snel achter dat Latium ook behoorlijke heuvels kent, en allemachtig wat is het heet! Een stemmetje in mijn achterhoofd vraagt zich af waar ik aan begonnen ben. Als ik even later tussen boomgaarden op een verlaten weggetje fiets en niets hoor dan alleen krekels valt het me op dat het wel erg stil is. Ik kijk even achterom en schrik me rot! Een kolos van een donderwolk is druk bezig me in te halen. Van alle kanten zie ik de bliksems eruit schieten! Ik zet een sprint in en kom bij een klein dorpje, net op tijd want de zondvloed breekt hier lokaal uit. Wind, regen, hagel, donderbliksem. Nu vraagt een stem in mijn voorhoofd zich ook af waar ik aan begonnen ben. De moed zinkt me in de schoenen terwijl ik onder een bruggetje voor de regen schuil. Als het droog begint te worden en de zon weer gaat schijnen neem ik een flinke slok sportdrank en herpak ik me weer. Vooruit, we gaan er weer tegenaan! Na 100 kilometer fietsen heb ik het voor vandaag voltooid en rust ik heerlijk uit in een hotel, zonder andere toeristen.

De volgende dagen ben ik mijn eerste dag met tegenslag al snel vergeten. De vaart zit er lekker in! Het weer is goed en ik fiets de ene dag 123 kilometer en de volgende 155! Hierbij steek ik de Apennijnen over, passeer San Marino en bereik ik de Adriatische Zee. Het is daarmee tijd voor een rustdag. Ik ben op deze rustdag op 40 kilometer van Ravenna vandaan dus daar fiets ik heen om eens op mijn gemak de toerist uit te hangen! In het centrum van de stad verblijf ik (wederom) voor een habbekrats in een hotel.

Rust roest, dus na een dag in Ravenna fiets ik weer door. De heuvels liggen inmiddels ver achter me nu ik de Po vlakte heb bereikt. Het is hier nagenoeg vlak, en afgezonderd van de gebouwen en de flamingo’s die ik tegenkom zou het ook een polder in Nederland kunnen zijn. Dat betekent plat op het stuur liggen en kilometers maken! Vandaag zijn dat er 147.

De volgende dag blijft het grotendeels vlak tot ik aankom in Verona. Hier neem ik even de tijd om de stad te bekijken. Dezelfde dag nog fiets ik echter de Alpen in. Dit betekent ook afscheid nemen van de hagedissen die om de haverklap de weg oversteken. Ik ga nu echt een ander klimaat in, al blijft het nog lekker warm. Een behoorlijk deel van de Alpen waar ik doorheen moet ligt nog in Italië. Door deze regio, Zuid-Tirol, is het fantastisch fietsen op schitterende fietspaden. Van Verona fiets ik in twee dagen langs Trento, Bolzano en Merano, door de Reschenpass Oostenrijk in! Ik ben nu in het plaatsje Nauders. Fietsen tussen de gigantische Alpen is werkelijk ongeëvenaard!

Nu ik net de grens met Oostenrijk ben overgestoken is het tijd voor mijn volgende rustdag. Mijn fiets schakelt niet heel fijn meer dus met wat gereedschap wat ik bij het hotel hier mag lenen stel ik de versnellingen opnieuw af. Even testen.. werkt weer als nieuw! Ik fiets op deze rustdag een klein stukje van de berg af richting Pfunds waar ik van de Oostenrijkse rust geniet. De volgende dag volg ik de rivier de Inn tot het plaatsje Telfs. Vanaf hier maak ik de laatste zware klim voor deze tocht, richting het plaatsje Leutasch.

Vanaf Leutasch, hoog boven in de bergen, fiets ik de volgende dag alweer de Alpen uit Duitsland in. De bergen en Oostenrijk ga ik zeker missen, want wat was dat gaaf fietsen! Ik heb mijn benen er goed kunnen trainen en nu het weer wat vlakker is fiets ik dagelijks zo’n 150 kilometer. Nu ik de Alpen uit ben ligt het Italiaanse weer toch echt heel ver achter me. In Duitsland is het nat en guur. Langs eindeloze velden vol met graan en koolzaad fiets ik tegen de wind in richting Aalen.

Pas na Aalen wordt het landschap weer wat spannender. Genietend van de omgeving, ondanks de regen, fiets ik door middeleeuwse bossen met soortgelijke dorpjes er in. Zo fiets ik richting Heidelberg terwijl het intussen droog wordt. Aanvankelijk was het mijn plan om in Heidelberg een rustdag te nemen. Ik ben echter zo lekker aan het fietsen dat ik op mijn rustdag alsnog 94 kilometer fiets. Ik merk dat fietsen echt mijn ritme is gaan worden en vooralsnog ben ik er niet zat van. Wel merk ik dat ik me helemaal focus op mijn doel: Thuis komen met de fiets. Misschien is dat een nadeel van de route andersom fietsen, maar aan de andere kant vind ik het heerlijk om met zoveel passie en toewijding mijn energie kwijt te kunnen in het fietsen en ondertussen te genieten van de continu veranderende omgeving!

Na Heidelberg te zijn doorkruist voelt het nu echt alsof ik bijna thuis ben. Ik steek bij Worms de Rijn over en zie deze bij Bingen am Rhein weer terug. Hier fiets ik een fantastisch mooie route langs de Rijn. Het schijnt hier normaal gesproken erg druk te zijn maar nu valt het alles mee. Wederom zal dit met Corona te maken hebben. Van Heidelberg naar Koblenz fiets ik in een dag 150 kilometer. De volgende dag is de route minder mooi maar fiets ik dezelfde afstand. Nu ik de grens met Nederland nader fiets ik wederom weer door oneindig landbouwgebied. In het kleine plaatsje Erkelenz overnacht ik voor een laatste keer voor een paar tientjes in een prima hotel. Morgen begin ik aan mijn laatste etappe.

Om 9:00 uur stap ik op de fiets voor de laatste etappe. Ik ben al vlak bij de grens met Nederland! Bij Venlo fiets ik de Bevrijdingsweg in. Wat in ieder geval als een bevrijding voelt is de overstap van de slechte en hobbelige Duitse fietspaden naar de Nederlandse fietspaden die zo vlak zijn als een biljartlaken. Ik ben weer in Nederland, dit is genieten! Als een dolle sjees ik langs de Maas richting het Noorden, door Nijmegen, de Waal over, de Betuwe in. Toch maar even zitten en wat eten. Na weer op krachten te zijn gekomen wacht mij de laatste oversteek over de Rijn bij Rhenen. Nog maar een paar kilometer voor ik weer thuis ben in het pittoreske Doorn.

Home sweet home. Dit gaan we zeker vaker doen!