Vogezen – Reismeneer

Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Reismeneer — Tue, 06 Dec 2022 20:14:05 +0000

Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Relaxte zomertocht naar het Zuiden

De zomer is begonnen, en dat betekent dat we weer bijna vakantie hebben! Door mijn enthousiasme over mijn fietsreis vanuit Rome terug naar Nederland heb ik ook Gertrude, mijn (power)vrouw, aan kunnen steken. Dit jaar gaan we daarom, voor het eerst, samen met de fiets op reis. We hebben iets meer dan twee weken en omdat we een relaxte vakantie willen hebben besluiten we ongeveer 70 kilometer per dag te gaan fietsen. Bazel is ongeveer 800 kilometer fietsen en is daarmee voor ons de perfecte bestemming!

Informatie over deze tocht

Algemene gegevens route

Hoe wij de route fietsten

De komende twee weken fietsen ik en Gertrude de Benjaminse route naar Rome, waarbij we tot Bazel fietsen. Deze route begint in Maastricht. Zelf wonen we in de buurt van Amersfoort, dus eerst moeten we nog twee dagen fietsen voordat we op het officiële startpunt zijn.

Dag 1 t/m 2: Op naar Limburg!
Om 7:00 uur wilden we vertrekken. Wilden we inderdaad, maar dat wordt toch 8:00 uur, want “Ach ja, het is toch vakantie” ;). Vanuit Amersfoort fietsen we richting Rhenen waar we de Rijn oversteken, de Betuwe in. Het weer is prachtig en het tempo zit er goed in! In Opheusden slaan we wat te eten in. Al etend naast onze bepakte fietsen spreekt een oudere dame ons aan. “Komen jullie van ver?” “Nou nee hoor, uit de buurt van Amersfoort!” “Oh ja, en waar gaan jullie heen?” “Naar Bazel.” “Bazel?! Nee toch je maakt een grapje!”. Deze dame kan het haast niet geloven. Des te trotser voelen wij ons in het besef dat we iets doen dat voor sommigen iets unieks is. De wind lijkt dubbel zo hard in onze rug te waaien als we weer verder fietsen richting Nijmegen!

Bij Nijmegen steken we de volgende rivier over, de Waal. Nu kakken we toch een beetje in en fietsen we verder op een laag pitje. We fietsen na het oversteken van weer een rivier, de Maas, nog een stukje verder tot Deurne waar we op een relaxte boerencamping onze tent opzetten. Na een frisse douche gaan we snel op zoek naar een pizzeria om eten te halen. Dat we vandaag al dubbel zoveel gegeten hebben dan normaal merken we niets van. Ongelofelijk hoeveel trek we krijgen van het fietsen!

Op dag 2 fietsen we een stukje door België richting Maastricht. Nu voelen we ons echt op vakantie! Gertrude ziet wat op tegen deze dag omdat ze nog nooit twee dagen achter elkaar zoveel gefietst heeft. Ook zijn de eerste heuvels in aantocht. We fietsen mede daarom wat rustiger aan dan gisteren, zo’n 22 kilometer per uur. In Weert worden we bij het halen van een lunch wederom door iemand aangesproken. “Hee, jullie zijn vakantiefietsers!” Een veteraan vakantiefietser van in de 70 is dolenthousiast om ons te zien. Hij fietst zelf nog behoorlijke afstanden op zijn racefiets en heeft dan ook een paar goede tips voor ons om het lang vol te houden. Goed drinken en voldoende suiker en zout binnen krijgen is het devies. Ook krijgen we de tip om vanaf hier naar Heppeneert te fietsen voor een route langs de Maas. We komen er inderdaad al snel achter dat dit een prachtige route is!

Aan het einde van de middag bereiken we de laatste hoofdstad van Nederland en het startpunt van de Benjaminse route naar Rome; Maastricht! Na een rondje door te stad te zijn gefietst en in het centrum wat te hebben gegeten fietsen we het laatste stukje van vandaag richting Sibbe, iets onder Valkenburg. Nu begint ook het klimmen, waar Gertrude toch wat tegenop ziet. Ik geef haar de tip mee dat je bij een klim vooral rustig aan moet doen. Langzaam klimmen kost net zoveel energie als snel op het vlakke fietsen. En ohja, altijd blijven trappen, ook al ga je maar 3 km per uur. Lopen is nog altijd zwaarder ;). Op een lage versnelling en met een slakkengangetje fietsen we zo traag maar gestaag naar boven. Dat viel eigenlijk best mee! Voor we het weten zijn we op de camping. Snel douchen en genieten van wijn, nootjes en een kaartspelletje! Dat mag wel na alweer 215 kilometer in de benen.

Dag 3 t/m 6: De Vennbahnradweg, Ardennen en het Ourdal
Tijdens deze etappe fietsen we over de Vennbahn. De Vennbahn was lang geleden een spoorroute die van Aken naar Luxemburg liep. De route loopt door België, Duitsland en Luxemburg. Sinds 2005 is een groot deel van deze spoorroute omgebouwd tot fietspad. De route is relatief vlak met hele lichte stijgingen en dalingen. Ook voor families is de Vennbahnradweg daarom prima te fietsen!

Vandaag vertrekken we pas eind van de ochtend. Dat mag wel ook want het is zondag en we hebben de afgelopen dagen al hard genoeg gefietst. We willen vandaag 50 kilometer fietsen, wat nog best veel blijkt te zijn in dit heuvelachtige landschap. Gertrude heeft daar vooral mentaal last van en ik vertel haar daarom nogmaals dat klimmen echt op je eigen tempo en vooral niet te snel moet. Dat ik soms wat harder fiets of juist even achterblijf maakt niet uit, want we wachten gewoon op elkaar. Desalniettemin blijft het toch even wennen. Na een paar lange klimmen in België eten we in een ietwat bijzonder cafeetje een stokbroodje van gisteren met wat kaas en mayo erop. Niet per se lekker, maar gelukkig wel voedzaam! Verder ploeteren maar! De natuur is hier fantastisch! Groene wouden in een heuvelachtig landschap met langs de weg heel wat grote sappige bramen die heerlijk zoet zijn! Voor we het weten zijn we al op onze bestemming van vandaag, Roetgen (Duitsland), op een heerlijke camping met nog veel meer fietsers!

We fietsen door. Vandaag begint een hittegolf dus we proberen op tijd te vertrekken. Dat valt nog niet mee, vrijwel alle fietsers zijn alweer vertrokken voordat wij onze tent hebben afgebroken. Vandaag fietsen we over de Vennbahn. Die is lekker vlak, dus dat scheelt met de hitte! De Vennbahn ligt vlak langs de grens met België en Duitsland, dus die passeren we regelmatig. In Om half 3 zijn we in het Duitstalige Sankt Vith, in België. De rest van de dag doen we niets meer, behalve pizza eten, wijn drinken, uitrusten en praten met onze fietscollega’s op de camping.

De volgende dag wordt het nog warmer, 38° C. Nu vertrekken we dus écht vroeg. Ook hebben we onze spullen wat sneller ingepakt en wat sneller ontbeten dan gisteren. Waar we er gisteren in totaal nog 2 uur over deden is dat nu 1,5 uur. Om 8:45 zitten we op de fiets. Het is nog heerlijk fris om deze tijd! Na een tijdje verlaten we de Vennbahn en begint een lange klim. Het compliment van twee e-bikers die ons “Kanjers” vinden brengt ons al snel naar boven. Daar is het tijd voor een peer en koekjes! Desondanks blijven we trek hebben, maar dat maakt het fietsen extra leuk. Er is altijd een goed excuus om iets lekkers te halen ;). De natuur is inmiddels behoorlijk verandert. Grilliger en daarmee meer klimmen en afdalen. Voor Gertrude is dat nog steeds wennen, waardoor we vandaag niet veel naast elkaar fietsen. Niet erg, want we komen elkaar vanzelf weer tegen. Tegen de middag bereiken we het volgende land, Luxemburg! Wederom is het hier prachtig! We fietsen langs de rivier de Our door het Ourdal, een beroemde route. Om 13.30 uur bereiken we Vianden. We eten een enorm grote lunch, omdat we zoals altijd op deze toch ontzettend trek hebben, en fietsen nog een klein stukje naar onze camping. Tijd voor siësta!

Dag 7 t/m 10: Van Luxemburg naar de Vogezen
De route gaat verder en neemt ons mee door Luxemburg, langs de Moezel, Frankrijk in. Vanaf hier fietsen we door het Franse platteland richting de Vogezen. Het kleine stukje dat we door de Vogezen fietsen is redelijk vlak, aangezien hij langs het Marne-Rijn kanaal loopt.

We staan vroeg op, want er hangt onweer in de lucht! Dat vinden we allebei een tikkeltje spannend, en als we op tijd vertrekken uit Vianden zijn we de bui waarschijnlijk voor. Vandaag fietsen we met z’n drieën. We fietsen een stuk samen op met Casper, die we gisteren op de camping ontmoeten en onderweg is naar zijn zoon in Zürich. De vaart zit er goed in, wat voor Casper, al een stukje ouder dan ons, toch even wennen is. We zijn de onweer inderdaad voor en fietsen met een stralend zonnetje Echternach in. Daar trakteert Casper ons op “Kaffee und Kuchen”, koffie met gebak. Het is de gouden tip van Casper om hier dagelijks een momentje voor vrij te maken en zo een echt feest van je fietsvakantie te maken. Wij genieten ervan! Evenals van even later een prachtige etappe langs de Moezel!

De volgende dag fietsen we verder vanuit Remich en nemen we afscheid van Casper, die een andere route fietst. Na al een klein stukje fietsen we Frankrijk in. Weer een grens verder! Het landschap verandert weer snel als we de Moezel achter ons laten. Al vrij snel zien we niets anders meer dan velden vol met zonnebloemen en hooibalen. We fietsen tot Metz, waar we voor het eerst deze vakantie een hotel nemen in plaats van een camping. Dat is ook weleens relaxed!

Vanuit Metz fietsen we verder richting Mettersheim, ongeveer 80 kilometer verderop. Gertrude en ik hebben de smaak van het fietsen inmiddels goed te pakken en ploeteren lekker door! Het is nog steeds warm, zo’n 35 graden, maar inmiddels zijn we, met veel smeren, aardig aan gewend. Van het ene spookdorpje fietsen we naar het andere spookdorpje. Met de hitte is ons water zo op, maar gelukkig leven hier meer mensen dan op het eerste oog lijkt. Met mains et pieds, ofwel handen en voeten, ofwel mijn beste Frans en wijzend naar onze lege bidons zijn we al snel geholpen als onze bidons weer gevuld zijn door een vriendelijke Fransman.

Op ons laatste dagje van deze etappe naar de Vogezen doen we het rustig aan. vanaf Mettersheim fietsen we nog een stukje, de Vogezen in en er weer (bijna) uit, naar een zeer relaxte camping in Saverne. Hier is het tijd voor een rustdag!

Dag 11 t/m 15: Vogezen, Elzas, Bazel!
Vanaf Saverne loopt de route door de Elzas. In dit gebied wordt veel wijn verbouwd aangezien het in een klimaattechnisch gunstig gebied ligt. Het gebied kent veel geschiedenis en ligt ten Westen van de Rijn, in een dal dat aan het Oosten grenst met het Zwarte Woud. In het Zuiden van dit gebied arriveren we in Bazel, eveneens aan de Rijn gelegen.

Na een dag heerlijk luieren in Saverne gaan we verder. We verruilen ons campingstoeltje weer met het zadel! Dat is weer even wennen, we zijn goed stram geworden van een dag niks doen. Snel weer door dus! We fietsen een stukje en eten een paar dorpen verderop, in de schaduw, want het is nog steeds lekker warm buiten, een ontbijtje op de grond in een steegje achter de Lidl, kan allemaal en achteraf gezien zijn dit juist de leukste momenten. In Marmoutier stoppen we bij een prachtige abdij met een lange geschiedenis dat teruggaat tot 590 na Christus. Een aanrader voor iedereen die hier langs fietst! Neem ook zeker even een kijkje in de catacomben onder deze kerk. ’s Avonds komen we aan in Obernai. Tijd voor Elzas wijn uit een campingmok!

Vanuit Obernai fietsen we door naar Wintzenheim. De route gaat tussen de wijnvelden door en langs karakteristieke dorpjes. Nu zijn we echt in Frankrijk! Als we aan het eind van de middag op een boerencamping in de buurt van Colmar onze tent opzetten kunnen we dan ook niet anders dan een fikse tros druiven, stokbrood, brie en wijn halen en even goed genieten van het Franse leven!

We slapen op de camping bij Colmar letterlijk naast het kippenhok. We zijn dus vroeg wakker als de haan begint te kraaien rond 5 uur! We laten ons echter niet kisten en slapen nog even door. De sfeer op de camping is zo relaxed dat we nadat we weer wakker zijn geworden rustig genieten van een goed ontbijt. Na het ontbijt fietsen we richting Colmar om dit stadje te bekijken. Rond een uur of 14:00 fietsen we door, langs Eguishuim, verder naar het Zuiden. De relaxte Franse vibe die we in Elzas ervaarden laten we langzaam achter ons, nu komen we echt in grensgebied. Op een verlaten grasveldje, ala minicamping, waar een vriendelijk vrouwtje rond 20:00 uur geld van de campinggasten komt ophalen, zetten we onze tent op.

Hoewel de camping waar we staan een beetje shabby aanvoelt, omdat er geen receptie of iets dergelijks is, treffen we des te aardiger mensen aan. De Duitse vrouw die haar tent naast de onze heeft opgezet komt ons rond een uur of 7:00 wakker maken. “Good morning, room service!. Ze heeft voor ons croissantjes bij de bakker gehaald! Vandaag is onze laatste dag fietsen dus volgens haar reden voor een feestje! Super aardig! Na ons ontbijt stappen we op onze fiets voor de laatste 40 kilometer van deze route! We slaan nog even een paar flessen wijn in, uiteraard, voor we Frankrijk verlaten. Als we de Rijn oversteken bij het drielandenpunt met Frankrijk, Duitsland en Zwitserland is het nog maar een paar meter fietsen. Bazel! We hebben het gehaald!

De terugreis – Don’t go with Flixbus!
De terugreis naar huis was een heel gedoe! De nachttrein naar Bazel is al een lange tijd van tevoren volgeboekt, dus moesten we op zoek naar alternatieven. Flixbus zou op dit traject ook met fietsbussen rijden, bussen waarbij de fiets achterop de bus gehangen wordt of in het ruim mee kan. Dan proberen we dat toch? Keurig de bus geboekt en met onze spullen netjes ingepakt stonden we, een dag na aankomst in Bazel, om 23:00 uur bij het treinstation van Bazel op de bus te wachten voor onze lange reis terug naar huis. De bus had een uur vertraging, kan gebeuren. Toen de bus aankwam waren we dolenthousiast! Echter sloeg de sfeer snel om toen de chauffeur ons botweg tegenhield met de monotone kreet “No bikes!”. Er was geen discussie mogelijk, onze fiets mocht, maar kon volgens de chauffeur ook niet mee omdat hij geen fietsendragers bij zich had. Wat nu!? De conducteur van de nachttrein naar Amsterdam, die op het punt stond te vertrekken, weigerde ook om ons alsnog mee te nemen. We waren gestrand.. Een beveiliger op het station wees ons een wachtruimte aan. Hier hebben we, zitten op een harde stoel of liggend op de grond een paar uur kunnen slapen voor we de volgende dag om 5:00 uur de eerste stoptrein terug naar huis konden nemen. Na zo’n 10 keer overstappen kwamen we pas om 21:00 uur weer thuis aan, uiteraard behoorlijk gebroken. Misschien was het een eenmalige actie van Flixbus of gewoon pech van onze kant, maar volgende keer skippen we de optie Flixbus. Daar staat voor ons vanaf nu een grote rode STREEP doorheen!

Paklijst Meerdaagse trektocht lente / herfst

Reismeneer — Sun, 20 Nov 2022 11:13:41 +0000

Paklijst meerdaagse trektocht

Lente / herfst

Het maken van een meerdaagse trektocht is zwaarder dan een gewone wandeling aangezien je alles wat je de komende dagen nodig hebt bij je moet dragen. Dat betekent dat je zo min mogelijk mee wilt nemen, maar hoe doe je dat als je onderweg gaat kamperen, eten moet koken, het ’s nachts koud wordt?

Zelf hanteer ik altijd de 20% richtlijn, dat wil zeggen dat je niet meer meeneemt dan 20% van je lichaamsgewicht. Het is wel een discutabele richtlijn waar ik nogal eens overheen ga, vooral als ik vers eten mee wil nemen. Het belangrijkste is dat je onthoud wat je eigen grenzen zijn.

Alles wat je niet meeneemt is mooi meegenomen

Hieronder vind je mijn standaard paklijstje voor een lente / herfst trekking waarbij het ’s nachts niet kouder wordt dan -1° Celsius. Wat je meeneemt aan eten / drinken en (bruikbare) toiletartikelen is grotendeels erg persoonlijk. Deze zijn dan ook niet in het lijstje opgenomen, deze mag je zelf bedenken afhankelijk van jouw behoefte!

Documenten

Gereedschap

Schep (Voor het graven en dichtgooien van je privé toilet)
Zakmes met schaartje
Victorinox Huntsman
Schuursponsje
Ducttape
Waterfilter
Sawyer Squeeze
Wandelstokken
Black Diamond Trail Ergo Cork
Aansteker
Waslijntje
Nalgene drinkfles (1 liter) x2

Elektronica

USB-A Kabel
USB-C Kabel
USB stekkerblokje
Powerbank 12.000 mAH
Hoofdlampje
Petzl Aktik Core
eReader
Kobo Glo
Oordopjes voor muziek

EHBO

Kleding

Schoenen
Altra Lone Peak 6
Regenjas
Regenbroek
Fleece jack
T-shirt Merino wol x2
Lang shirt Merino wol
Onderbroeken x2
Bamboe Basics
Wandelsokken Merino wol x2
Afritsbroek
Buff

Koken en eten

Tent + Slapen

Toiletartikelen

Rugtas en overige

Trekking door de vogezen

Reismeneer — Sun, 20 Nov 2022 10:11:38 +0000

vogezen - Route des lacs

Herfsttocht van vijf dagen

Oktober is begonnen! Hoewel de warmte van de zomer zich zo nu en dan nog even laat zien is de herfst toch echt aangebroken. De dagen worden korter en in de bossen ontluikt zich een waar wonder. Paddenstoelen schieten uit de grond, bomen beginnen zich prachtig te verkleuren, dieren bereiden zich voor op de winter en her en der hoor je burlende herten. Het perfecte moment om op avontuur te gaan!

Informatie over deze tocht

Algemeen

Hoe ik de route liep

*Mag dat wel? Jazeker! In Frankrijk wordt onderscheid gemaakt tussen wildkamperen en bivakkeren. Bivakkeren is in Frankrijk legaal en betekent dat je voor één nacht in je tent verblijft, van zonsondergang tot zonsopkomst.

Dag 1: Op naar de Vogezen en de eerste stappen (paar km)

Voordat ik aan deze tocht begon vroeg ik mijn broer of hij het leuk vond om mee te gaan naar de Vogezen. Ik reis graag alleen, maar omdat we allebei een lang weekend vrij waren en omdat onze eerdere trekking in Schotland goed was bevallen leek me dit een mooie kans om weer samen op pad te gaan.

Op vrijdag 30 september vertrekken we ergens in de ochtend vanuit Nederland richting de Vogezen. In principe is dat zo’n zeven uur rijden. Echter rijden we elektrisch, wat betekent dat we een paar keer moeten laden tussendoor, en loopt het bij Antwerpen volledig vast. Niet erg, want dat is juist een mooie kans om te acclimatiseren aan het een paar dagen wat rustiger aan doen

Uiteindelijk zijn we pas rond 16:00 uur bij het startpunt van onze wandeling. We strikken onze veters nog eens goed, snoeren onze tassen op onze rug en nemen afscheid van de auto. De komende vier dagen zijn we in de Franse bossen op onszelf aangewezen. We zijn er klaar voor!

Zo zetten we onze eerste stappen in de Franse bossen. Na ongeveer 10 kilometer merken we dat de avond valt en besluiten we onze tent op te zetten. Geen moment te laat overigens want niet veel later begint het akelig hard te regenen.

Dag 2: Puur natuur (10,7 km)

Met een bonkend hart word ik vanuit mijn dromen terug de realiteit in geslingerd! Vanuit mijn warme slaapzak hoor ik op niet al te grote afstand een dier oerkreten maken die me verdacht veel op het grommen van een beer doen lijken. Ik blijf doodstil liggen. Al mijn rugharen staan overeind. Het is nog donker buiten en het regent niet meer. Opeens weer dat grommen! Ik fluister naar mijn broer, ‘wat is dat?’. ‘Ben je ook wakker?’, hoor ik mijn broer zeggen. We speculeren even over wat we horen. ‘Er zitten hier toch geen beren..? Het zal toch niet..?’. ‘Het kan ook een burlend hert zijn’, concluderen we, onszelf mogelijk tegen beter weten in geruststellend. Een kleine zoektocht op Google leert ons inderdaad dat dit een burlend hert is. ‘Een beer maakt toch echt meer een gromgeluid’, zegt mijn broer. We slapen opgelucht verder..

Het volgende geluid dat we horen zijn de vogels. Het is ochtend! Na een zelfgemaakt ontbijt van melkpoeder, havermout, rozijnen en zonnebloempitten en een warm kopje thee zijn we klaar voor dag 2.

We verlaten al snel het bos en moeten daarna een stuk over de weg lopen. We genieten van het uitzicht op verlaten huisjes, voorlopig de laatsten die we zien, waarna we even later een paadje de heuvel op volgen. We moeten nog even wennen aan het ritme van het wandelen, dus wanneer we bovenaan de heuvel een jachthut aantreffen klimmen we erin en zetten genietend van het uitzicht een kopje thee. Hardlopers zijn doodlopers

Nadat we verder lopen komen we weer terug in het dal Vallée du Rudlin. Vanuit hier klimmen we zo’n 500 meter tot we op Gazon du Faing zijn, één van de hogere punten in de Vogezen en tevens Hoogveengebied. We genieten wederom van het uitzicht en lopen daarna nog even door. Als we op het punt staan weer bij een afdaling te komen richting stuwmeer Lac Blanc besluiten we dat het mooi is geweest voor vandaag. Tijd om de tent weer op te zetten en wat te gaan eten!

Dag 3: Regen en kou! (17 km)

Vandaag worden we gelukkig rustiger wakker dan gisteren. Wel weer met het geluid van burlende herten, maar nu weten we wat het is. Waar we minder blij mee zijn is het geluid van regen en harde wind. Met het beetje bereik dat mijn telefoon had kan ik in mijn weer-app zien dat het bij een gevoelstemperatuur van 0°C maar liefst 100 km per uur waait en dat het vanavond pas stopt met regenen! Na een warm ontbijt moeten we er dus maar aan geloven. Regenpak aan en door!

Aangezien we vertrekken vanaf een hoogvlakte snijden de wind en de regen dwars door mijn kleren. Ik ben dan ook blij wanneer we in de luwte beginnen aan onze afdaling naar Lac Blanc. Na enkele kilometers treffen we hier een fijn cafeetje. Terwijl de wind en de regen met alle macht tegen de ramen raast, genieten wij hier van een haardvuur en een warme koffie met gebak.

Met koffie drinken kom je echter niet ver. We trekken onze regenpakken weer aan en stappen terug de regen in. Na een tijdje bereiken we het volgende stuwmeer, Lac Noir. De route die we lopen komt, zoals de naam al doet vermoeden, langs meerdere stuwmeren, ieder met zijn eigen karakteristieke kleur. Na wederom een klim en een stuwmeer, Lac du Forlet, en wederom een klim bereiken we dan ook Lac Vert, dat er inderdaad groen uitziet. Ook hier treffen we weer een restaurant aan. We hebben inmiddels weer 3x klimmen en 3x dalen achter de rug en het regent nog steeds. Tijd voor een stevige lunch bij een warme kachel.

Na onze lunch trekken we er, wederom in de stromende regen, weer op uit voor onze laatste etappe van vandaag. Na een stuk over hoogvlakte begint het droog te worden en bereiken we een wat lager gelegen bos. Het begint alweer donker te worden dus we besluiten weer een plekje te zoeken voor onze tent. Dat valt nog niet mee aangezien hier geen vierkante meter vlak en onbegroeid is. We speuren met behulp van onze kaart door het bos en vinden een mooie plek. Dat er net een boomstronk in het voorportaal van onze tent staat nemen we voor lief.

Dag 4: Een aangename verassing (18,9 km)

Als we wakker worden is het nog steeds droog. Voor de derde dag op rij eten we onze oplosmelk met havermout, noten en rozijnen met een kopje thee erbij. De variatie in het eten mis je toch wel, tijdens een meerdaagse wandeltocht. We zijn het erover eens dat we de volgende keer wat meer afwisseling in ons dieet gaan toepassen. Desalniettemin zijn we na een nacht heerlijk slapen en een stevig ontbijt weer klaar voor deze dag!

We lopen een aantal kilometer door de bossen en bereiken een splitsing. Als we linksaf gaan blijven we op onze route lopen, als we rechtdoor gaan komen we bij de ‘La Grotte Dagobert’. Toch maar even rechtdoor dan om een kijkje te nemen! Bij de ingang van de grot hangt een Franstalig bordje. Mijn Frans is niet opperbest, maar blijkbaar heeft ene koning Dagobert zich in de 17e eeuw (niet de rijke eend dus, die leefde later) hier in deze grot verstopt nadat hij vermoede dat zijn eigen volgelingen hem wilde doden. Het is geen diepe grot, dus we zijn er snel uitgekeken en weer terug op onze route.

Het is inmiddels alweer flink aan het regenen maar we lopen stoïcijns door. We komen vandaag langs drie stuwmeren. Voor en na ieder stuwmeer ligt een heuvel waar we overheen moeten. Het is dus veel klimmen en dalen vandaag. Met een regenpak betekent dat veel zweten en er helaas niet aan kunnen ontkomen dat we alsnog drijfnat worden. We komen helaas geen cafeetje tegen waar we even kunnen schuilen voor de regen. Wel komen we halverwege een hut tegen zoals je die in Oostenrijk ook ziet in de Alpen. Deze is helaas gesloten maar naast de entree vinden we een fijn plekje uit de wind en de regen en zetten we een warme kop thee.

We lopen nog een heel stuk door voordat we bij het laatste stuwmeer voor vandaag komen. We wachten nog even met het opzetten van onze tent aangezien ik op mijn kaart zie dat er naast het stuwmeer een onbemande trekkershut moet zijn. Als we aankomen bij het stuwmeer zien we deze inderdaad staan. ‘Kunnen we daar echt zomaar naar binnen?’, vragen we onszelf af. Ik geef een zetje tegen de deur en warempel! Hoewel het binnen koud en klam is hebben we inderdaad een hut voor onszelf. We drentelen nog wat heen en weer binnen en buiten de hut voor we besluiten dat we hier gaan slapen. We schuiven wat stoelen en banken opzij en leggen onze slaapmatten op de grond. De hut heeft ook een open haard en er ligt nog wat droog hout naast. Het is inmiddels aardedonker buiten als we de haard aansteken. Als het vuur eenmaal goed brand en de regen op het dak tikt haal ik een verassing uit mijn tas; een fles Jägermeister en marshmallows! Deze avond kan niet meer stuk.

Dag 5: De laatste kilometers alweer (10,7 km)

Waar we de afgelopen dagen pas relatief laat wakker werden zijn we vandaag al vroeg uit de veren. Het regent niet meer! We moeten nog 10 kilometer voor we bij de auto zijn en ons doel is om vanavond weer thuis te komen. Op tijd vertrekken dus! Gelukkig hoeven we geen tent af te breken, dat scheelt weer. Uiteraard nemen we wel even de tijd om in de hut aan een tafel van ons ontbijt te genieten. Na ons ontbijt ruimen we onze spullen op, vegen de vloer aan, zetten de meubels terug en nemen afscheid van de hut en het aangrenzende stuwmeer dat onder een dikke laag nevel zo glad is als een biljartlaken. Wat een heerlijke rust..

We vervolgen onze route langs de Grand Artimont en Lac de la Lande. In de winter is dit ski gebied. Door de bossen dalen we nog een heel stuk af voor we bij Lac de Longemer zijn, het eerste en laatste meer van deze route. In de verte zien we de auto al staan. Helaas is de tocht alweer bijna afgelopen, nog maar een paar stappen te gaan.

Nog tien…

nog vijf…

nog één…

Ach wat. We komen gewoon weer een keer terug!