Fietsen – Reismeneer

Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Reismeneer — Tue, 06 Dec 2022 20:14:05 +0000

Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Relaxte zomertocht naar het Zuiden

De zomer is begonnen, en dat betekent dat we weer bijna vakantie hebben! Door mijn enthousiasme over mijn fietsreis vanuit Rome terug naar Nederland heb ik ook Gertrude, mijn (power)vrouw, aan kunnen steken. Dit jaar gaan we daarom, voor het eerst, samen met de fiets op reis. We hebben iets meer dan twee weken en omdat we een relaxte vakantie willen hebben besluiten we ongeveer 70 kilometer per dag te gaan fietsen. Bazel is ongeveer 800 kilometer fietsen en is daarmee voor ons de perfecte bestemming!

Informatie over deze tocht

Algemene gegevens route

Hoe wij de route fietsten

De komende twee weken fietsen ik en Gertrude de Benjaminse route naar Rome, waarbij we tot Bazel fietsen. Deze route begint in Maastricht. Zelf wonen we in de buurt van Amersfoort, dus eerst moeten we nog twee dagen fietsen voordat we op het officiële startpunt zijn.

Dag 1 t/m 2: Op naar Limburg!
Om 7:00 uur wilden we vertrekken. Wilden we inderdaad, maar dat wordt toch 8:00 uur, want “Ach ja, het is toch vakantie” ;). Vanuit Amersfoort fietsen we richting Rhenen waar we de Rijn oversteken, de Betuwe in. Het weer is prachtig en het tempo zit er goed in! In Opheusden slaan we wat te eten in. Al etend naast onze bepakte fietsen spreekt een oudere dame ons aan. “Komen jullie van ver?” “Nou nee hoor, uit de buurt van Amersfoort!” “Oh ja, en waar gaan jullie heen?” “Naar Bazel.” “Bazel?! Nee toch je maakt een grapje!”. Deze dame kan het haast niet geloven. Des te trotser voelen wij ons in het besef dat we iets doen dat voor sommigen iets unieks is. De wind lijkt dubbel zo hard in onze rug te waaien als we weer verder fietsen richting Nijmegen!

Bij Nijmegen steken we de volgende rivier over, de Waal. Nu kakken we toch een beetje in en fietsen we verder op een laag pitje. We fietsen na het oversteken van weer een rivier, de Maas, nog een stukje verder tot Deurne waar we op een relaxte boerencamping onze tent opzetten. Na een frisse douche gaan we snel op zoek naar een pizzeria om eten te halen. Dat we vandaag al dubbel zoveel gegeten hebben dan normaal merken we niets van. Ongelofelijk hoeveel trek we krijgen van het fietsen!

Op dag 2 fietsen we een stukje door België richting Maastricht. Nu voelen we ons echt op vakantie! Gertrude ziet wat op tegen deze dag omdat ze nog nooit twee dagen achter elkaar zoveel gefietst heeft. Ook zijn de eerste heuvels in aantocht. We fietsen mede daarom wat rustiger aan dan gisteren, zo’n 22 kilometer per uur. In Weert worden we bij het halen van een lunch wederom door iemand aangesproken. “Hee, jullie zijn vakantiefietsers!” Een veteraan vakantiefietser van in de 70 is dolenthousiast om ons te zien. Hij fietst zelf nog behoorlijke afstanden op zijn racefiets en heeft dan ook een paar goede tips voor ons om het lang vol te houden. Goed drinken en voldoende suiker en zout binnen krijgen is het devies. Ook krijgen we de tip om vanaf hier naar Heppeneert te fietsen voor een route langs de Maas. We komen er inderdaad al snel achter dat dit een prachtige route is!

Aan het einde van de middag bereiken we de laatste hoofdstad van Nederland en het startpunt van de Benjaminse route naar Rome; Maastricht! Na een rondje door te stad te zijn gefietst en in het centrum wat te hebben gegeten fietsen we het laatste stukje van vandaag richting Sibbe, iets onder Valkenburg. Nu begint ook het klimmen, waar Gertrude toch wat tegenop ziet. Ik geef haar de tip mee dat je bij een klim vooral rustig aan moet doen. Langzaam klimmen kost net zoveel energie als snel op het vlakke fietsen. En ohja, altijd blijven trappen, ook al ga je maar 3 km per uur. Lopen is nog altijd zwaarder ;). Op een lage versnelling en met een slakkengangetje fietsen we zo traag maar gestaag naar boven. Dat viel eigenlijk best mee! Voor we het weten zijn we op de camping. Snel douchen en genieten van wijn, nootjes en een kaartspelletje! Dat mag wel na alweer 215 kilometer in de benen.

Dag 3 t/m 6: De Vennbahnradweg, Ardennen en het Ourdal
Tijdens deze etappe fietsen we over de Vennbahn. De Vennbahn was lang geleden een spoorroute die van Aken naar Luxemburg liep. De route loopt door België, Duitsland en Luxemburg. Sinds 2005 is een groot deel van deze spoorroute omgebouwd tot fietspad. De route is relatief vlak met hele lichte stijgingen en dalingen. Ook voor families is de Vennbahnradweg daarom prima te fietsen!

Vandaag vertrekken we pas eind van de ochtend. Dat mag wel ook want het is zondag en we hebben de afgelopen dagen al hard genoeg gefietst. We willen vandaag 50 kilometer fietsen, wat nog best veel blijkt te zijn in dit heuvelachtige landschap. Gertrude heeft daar vooral mentaal last van en ik vertel haar daarom nogmaals dat klimmen echt op je eigen tempo en vooral niet te snel moet. Dat ik soms wat harder fiets of juist even achterblijf maakt niet uit, want we wachten gewoon op elkaar. Desalniettemin blijft het toch even wennen. Na een paar lange klimmen in België eten we in een ietwat bijzonder cafeetje een stokbroodje van gisteren met wat kaas en mayo erop. Niet per se lekker, maar gelukkig wel voedzaam! Verder ploeteren maar! De natuur is hier fantastisch! Groene wouden in een heuvelachtig landschap met langs de weg heel wat grote sappige bramen die heerlijk zoet zijn! Voor we het weten zijn we al op onze bestemming van vandaag, Roetgen (Duitsland), op een heerlijke camping met nog veel meer fietsers!

We fietsen door. Vandaag begint een hittegolf dus we proberen op tijd te vertrekken. Dat valt nog niet mee, vrijwel alle fietsers zijn alweer vertrokken voordat wij onze tent hebben afgebroken. Vandaag fietsen we over de Vennbahn. Die is lekker vlak, dus dat scheelt met de hitte! De Vennbahn ligt vlak langs de grens met België en Duitsland, dus die passeren we regelmatig. In Om half 3 zijn we in het Duitstalige Sankt Vith, in België. De rest van de dag doen we niets meer, behalve pizza eten, wijn drinken, uitrusten en praten met onze fietscollega’s op de camping.

De volgende dag wordt het nog warmer, 38° C. Nu vertrekken we dus écht vroeg. Ook hebben we onze spullen wat sneller ingepakt en wat sneller ontbeten dan gisteren. Waar we er gisteren in totaal nog 2 uur over deden is dat nu 1,5 uur. Om 8:45 zitten we op de fiets. Het is nog heerlijk fris om deze tijd! Na een tijdje verlaten we de Vennbahn en begint een lange klim. Het compliment van twee e-bikers die ons “Kanjers” vinden brengt ons al snel naar boven. Daar is het tijd voor een peer en koekjes! Desondanks blijven we trek hebben, maar dat maakt het fietsen extra leuk. Er is altijd een goed excuus om iets lekkers te halen ;). De natuur is inmiddels behoorlijk verandert. Grilliger en daarmee meer klimmen en afdalen. Voor Gertrude is dat nog steeds wennen, waardoor we vandaag niet veel naast elkaar fietsen. Niet erg, want we komen elkaar vanzelf weer tegen. Tegen de middag bereiken we het volgende land, Luxemburg! Wederom is het hier prachtig! We fietsen langs de rivier de Our door het Ourdal, een beroemde route. Om 13.30 uur bereiken we Vianden. We eten een enorm grote lunch, omdat we zoals altijd op deze toch ontzettend trek hebben, en fietsen nog een klein stukje naar onze camping. Tijd voor siësta!

Dag 7 t/m 10: Van Luxemburg naar de Vogezen
De route gaat verder en neemt ons mee door Luxemburg, langs de Moezel, Frankrijk in. Vanaf hier fietsen we door het Franse platteland richting de Vogezen. Het kleine stukje dat we door de Vogezen fietsen is redelijk vlak, aangezien hij langs het Marne-Rijn kanaal loopt.

We staan vroeg op, want er hangt onweer in de lucht! Dat vinden we allebei een tikkeltje spannend, en als we op tijd vertrekken uit Vianden zijn we de bui waarschijnlijk voor. Vandaag fietsen we met z’n drieën. We fietsen een stuk samen op met Casper, die we gisteren op de camping ontmoeten en onderweg is naar zijn zoon in Zürich. De vaart zit er goed in, wat voor Casper, al een stukje ouder dan ons, toch even wennen is. We zijn de onweer inderdaad voor en fietsen met een stralend zonnetje Echternach in. Daar trakteert Casper ons op “Kaffee und Kuchen”, koffie met gebak. Het is de gouden tip van Casper om hier dagelijks een momentje voor vrij te maken en zo een echt feest van je fietsvakantie te maken. Wij genieten ervan! Evenals van even later een prachtige etappe langs de Moezel!

De volgende dag fietsen we verder vanuit Remich en nemen we afscheid van Casper, die een andere route fietst. Na al een klein stukje fietsen we Frankrijk in. Weer een grens verder! Het landschap verandert weer snel als we de Moezel achter ons laten. Al vrij snel zien we niets anders meer dan velden vol met zonnebloemen en hooibalen. We fietsen tot Metz, waar we voor het eerst deze vakantie een hotel nemen in plaats van een camping. Dat is ook weleens relaxed!

Vanuit Metz fietsen we verder richting Mettersheim, ongeveer 80 kilometer verderop. Gertrude en ik hebben de smaak van het fietsen inmiddels goed te pakken en ploeteren lekker door! Het is nog steeds warm, zo’n 35 graden, maar inmiddels zijn we, met veel smeren, aardig aan gewend. Van het ene spookdorpje fietsen we naar het andere spookdorpje. Met de hitte is ons water zo op, maar gelukkig leven hier meer mensen dan op het eerste oog lijkt. Met mains et pieds, ofwel handen en voeten, ofwel mijn beste Frans en wijzend naar onze lege bidons zijn we al snel geholpen als onze bidons weer gevuld zijn door een vriendelijke Fransman.

Op ons laatste dagje van deze etappe naar de Vogezen doen we het rustig aan. vanaf Mettersheim fietsen we nog een stukje, de Vogezen in en er weer (bijna) uit, naar een zeer relaxte camping in Saverne. Hier is het tijd voor een rustdag!

Dag 11 t/m 15: Vogezen, Elzas, Bazel!
Vanaf Saverne loopt de route door de Elzas. In dit gebied wordt veel wijn verbouwd aangezien het in een klimaattechnisch gunstig gebied ligt. Het gebied kent veel geschiedenis en ligt ten Westen van de Rijn, in een dal dat aan het Oosten grenst met het Zwarte Woud. In het Zuiden van dit gebied arriveren we in Bazel, eveneens aan de Rijn gelegen.

Na een dag heerlijk luieren in Saverne gaan we verder. We verruilen ons campingstoeltje weer met het zadel! Dat is weer even wennen, we zijn goed stram geworden van een dag niks doen. Snel weer door dus! We fietsen een stukje en eten een paar dorpen verderop, in de schaduw, want het is nog steeds lekker warm buiten, een ontbijtje op de grond in een steegje achter de Lidl, kan allemaal en achteraf gezien zijn dit juist de leukste momenten. In Marmoutier stoppen we bij een prachtige abdij met een lange geschiedenis dat teruggaat tot 590 na Christus. Een aanrader voor iedereen die hier langs fietst! Neem ook zeker even een kijkje in de catacomben onder deze kerk. ’s Avonds komen we aan in Obernai. Tijd voor Elzas wijn uit een campingmok!

Vanuit Obernai fietsen we door naar Wintzenheim. De route gaat tussen de wijnvelden door en langs karakteristieke dorpjes. Nu zijn we echt in Frankrijk! Als we aan het eind van de middag op een boerencamping in de buurt van Colmar onze tent opzetten kunnen we dan ook niet anders dan een fikse tros druiven, stokbrood, brie en wijn halen en even goed genieten van het Franse leven!

We slapen op de camping bij Colmar letterlijk naast het kippenhok. We zijn dus vroeg wakker als de haan begint te kraaien rond 5 uur! We laten ons echter niet kisten en slapen nog even door. De sfeer op de camping is zo relaxed dat we nadat we weer wakker zijn geworden rustig genieten van een goed ontbijt. Na het ontbijt fietsen we richting Colmar om dit stadje te bekijken. Rond een uur of 14:00 fietsen we door, langs Eguishuim, verder naar het Zuiden. De relaxte Franse vibe die we in Elzas ervaarden laten we langzaam achter ons, nu komen we echt in grensgebied. Op een verlaten grasveldje, ala minicamping, waar een vriendelijk vrouwtje rond 20:00 uur geld van de campinggasten komt ophalen, zetten we onze tent op.

Hoewel de camping waar we staan een beetje shabby aanvoelt, omdat er geen receptie of iets dergelijks is, treffen we des te aardiger mensen aan. De Duitse vrouw die haar tent naast de onze heeft opgezet komt ons rond een uur of 7:00 wakker maken. “Good morning, room service!. Ze heeft voor ons croissantjes bij de bakker gehaald! Vandaag is onze laatste dag fietsen dus volgens haar reden voor een feestje! Super aardig! Na ons ontbijt stappen we op onze fiets voor de laatste 40 kilometer van deze route! We slaan nog even een paar flessen wijn in, uiteraard, voor we Frankrijk verlaten. Als we de Rijn oversteken bij het drielandenpunt met Frankrijk, Duitsland en Zwitserland is het nog maar een paar meter fietsen. Bazel! We hebben het gehaald!

De terugreis – Don’t go with Flixbus!
De terugreis naar huis was een heel gedoe! De nachttrein naar Bazel is al een lange tijd van tevoren volgeboekt, dus moesten we op zoek naar alternatieven. Flixbus zou op dit traject ook met fietsbussen rijden, bussen waarbij de fiets achterop de bus gehangen wordt of in het ruim mee kan. Dan proberen we dat toch? Keurig de bus geboekt en met onze spullen netjes ingepakt stonden we, een dag na aankomst in Bazel, om 23:00 uur bij het treinstation van Bazel op de bus te wachten voor onze lange reis terug naar huis. De bus had een uur vertraging, kan gebeuren. Toen de bus aankwam waren we dolenthousiast! Echter sloeg de sfeer snel om toen de chauffeur ons botweg tegenhield met de monotone kreet “No bikes!”. Er was geen discussie mogelijk, onze fiets mocht, maar kon volgens de chauffeur ook niet mee omdat hij geen fietsendragers bij zich had. Wat nu!? De conducteur van de nachttrein naar Amsterdam, die op het punt stond te vertrekken, weigerde ook om ons alsnog mee te nemen. We waren gestrand.. Een beveiliger op het station wees ons een wachtruimte aan. Hier hebben we, zitten op een harde stoel of liggend op de grond een paar uur kunnen slapen voor we de volgende dag om 5:00 uur de eerste stoptrein terug naar huis konden nemen. Na zo’n 10 keer overstappen kwamen we pas om 21:00 uur weer thuis aan, uiteraard behoorlijk gebroken. Misschien was het een eenmalige actie van Flixbus of gewoon pech van onze kant, maar volgende keer skippen we de optie Flixbus. Daar staat voor ons vanaf nu een grote rode STREEP doorheen!

Fietstocht van Rome naar Nederland

Reismeneer — Sun, 27 Nov 2022 18:09:00 +0000

Fietstocht Rome - Nederland

Bikepacken op de racefiets

Hoe het begon..

Ooit wil ik thuis op de fiets stappen en Europa uit fietsen, dat is een lang gekoesterde droom van me. Maarja, naast dat ik veel fiets heb ik weinig ervaring met meerdaagse fietstochten. Naar Rome fietsen lijkt me een mooie manier om hier ervaring in te krijgen. Het is echter midden 2020. De eerste Covid / Corona besmettingen in Europa zijn een feit en her en der doemen lockdowns op. Ik besluit dus om het andersom te doen om niet de kans te lopen dat ik niet meer terug kan. Ik neem de fiets mee in het vliegtuig naar Rome en kom met de fiets terug.

Informatie over deze tocht

Algemeen

Hoe ik de route fietste

Na een lange voorbereiding is het eindelijk zover. Vandaag arriveer ik in Rome om morgen te starten aan mijn lange tocht terug naar huis, per fiets! Ik wacht bij de bagageband op een grote kartonnen doos. Daar komt ie aan! Al stoeiend met de andere spullen die ik bij me heb sjouw ik de doos naar buiten. Ik moest de fiets deels gedemonteerd inpakken dus dat betekent dat ik nu wat te sleutelen heb. Ongeveer een uur later zit alles weer in elkaar, zijn de banden opgepompt en hangt mijn bagage aan de fiets. Ik kan gaan!

Een echte reisfiets heb ik niet, dus daarom heb ik voor deze tocht besloten om op de racefiets te gaan en mijn spullen mee te nemen in bikepacking tassen. Al met al is het behoorlijk krap en lomp. Eens zien hoe dat zo gaat bij een afdaling in de Alpen..

Mijn eerste uitdaging voor nu is om in Rome te komen. Dat gaat eigenlijk prima! Als ik Rome binnen rijd valt me op hoe rustig het is. Het toerisme ligt helemaal plat door Corona. Rondom het Colosseum kan ik rustig een rondje fietsen en op het Vaticaanplein is ook geen kip te bekennen (nog wel duiven overigens). Ik fiets nog een stuk van de Via Appia en besluit na ongeveer tien kilometer dat ik de camping, even buiten het centrum, maar eens ga opzoeken.

De volgende dag sta ik na een ontzettend warme nacht in mijn éénpersoons-tentje vroeg op. Het kost me in totaal een uur om alles af te breken en weer aan mijn fiets te binden! Ik realiseer me dat ik echt veel te veel bij me heb. Wat nu? Op deze camping in Rome staan kostte me het absurde bedrag van bijna €50,- en op internet zie ik prima hotels die, door de toerismedip, nog minder kosten dan dat. Als ik na een paar uur fietsen een postkantoor tegenkom stuur ik mijn slaapspullen met de post vooruit naar Nederland. Dat lucht op! Al doende leert men.

Vanuit Rome fiets ik richting het Noorden door de regio / provincie Latium naar regio Umbria. Als ik naar het Noordwesten zou fietsen zou ik door Toscane gaan, maar dat leek me voor een eerste meerdaagse fietstocht wat teveel, gezien alle heuvels daar. Ik kom er echter al snel achter dat Latium ook behoorlijke heuvels kent, en allemachtig wat is het heet! Een stemmetje in mijn achterhoofd vraagt zich af waar ik aan begonnen ben. Als ik even later tussen boomgaarden op een verlaten weggetje fiets en niets hoor dan alleen krekels valt het me op dat het wel erg stil is. Ik kijk even achterom en schrik me rot! Een kolos van een donderwolk is druk bezig me in te halen. Van alle kanten zie ik de bliksems eruit schieten! Ik zet een sprint in en kom bij een klein dorpje, net op tijd want de zondvloed breekt hier lokaal uit. Wind, regen, hagel, donderbliksem. Nu vraagt een stem in mijn voorhoofd zich ook af waar ik aan begonnen ben. De moed zinkt me in de schoenen terwijl ik onder een bruggetje voor de regen schuil. Als het droog begint te worden en de zon weer gaat schijnen neem ik een flinke slok sportdrank en herpak ik me weer. Vooruit, we gaan er weer tegenaan! Na 100 kilometer fietsen heb ik het voor vandaag voltooid en rust ik heerlijk uit in een hotel, zonder andere toeristen.

De volgende dagen ben ik mijn eerste dag met tegenslag al snel vergeten. De vaart zit er lekker in! Het weer is goed en ik fiets de ene dag 123 kilometer en de volgende 155! Hierbij steek ik de Apennijnen over, passeer San Marino en bereik ik de Adriatische Zee. Het is daarmee tijd voor een rustdag. Ik ben op deze rustdag op 40 kilometer van Ravenna vandaan dus daar fiets ik heen om eens op mijn gemak de toerist uit te hangen! In het centrum van de stad verblijf ik (wederom) voor een habbekrats in een hotel.

Rust roest, dus na een dag in Ravenna fiets ik weer door. De heuvels liggen inmiddels ver achter me nu ik de Po vlakte heb bereikt. Het is hier nagenoeg vlak, en afgezonderd van de gebouwen en de flamingo’s die ik tegenkom zou het ook een polder in Nederland kunnen zijn. Dat betekent plat op het stuur liggen en kilometers maken! Vandaag zijn dat er 147.

De volgende dag blijft het grotendeels vlak tot ik aankom in Verona. Hier neem ik even de tijd om de stad te bekijken. Dezelfde dag nog fiets ik echter de Alpen in. Dit betekent ook afscheid nemen van de hagedissen die om de haverklap de weg oversteken. Ik ga nu echt een ander klimaat in, al blijft het nog lekker warm. Een behoorlijk deel van de Alpen waar ik doorheen moet ligt nog in Italië. Door deze regio, Zuid-Tirol, is het fantastisch fietsen op schitterende fietspaden. Van Verona fiets ik in twee dagen langs Trento, Bolzano en Merano, door de Reschenpass Oostenrijk in! Ik ben nu in het plaatsje Nauders. Fietsen tussen de gigantische Alpen is werkelijk ongeëvenaard!

Nu ik net de grens met Oostenrijk ben overgestoken is het tijd voor mijn volgende rustdag. Mijn fiets schakelt niet heel fijn meer dus met wat gereedschap wat ik bij het hotel hier mag lenen stel ik de versnellingen opnieuw af. Even testen.. werkt weer als nieuw! Ik fiets op deze rustdag een klein stukje van de berg af richting Pfunds waar ik van de Oostenrijkse rust geniet. De volgende dag volg ik de rivier de Inn tot het plaatsje Telfs. Vanaf hier maak ik de laatste zware klim voor deze tocht, richting het plaatsje Leutasch.

Vanaf Leutasch, hoog boven in de bergen, fiets ik de volgende dag alweer de Alpen uit Duitsland in. De bergen en Oostenrijk ga ik zeker missen, want wat was dat gaaf fietsen! Ik heb mijn benen er goed kunnen trainen en nu het weer wat vlakker is fiets ik dagelijks zo’n 150 kilometer. Nu ik de Alpen uit ben ligt het Italiaanse weer toch echt heel ver achter me. In Duitsland is het nat en guur. Langs eindeloze velden vol met graan en koolzaad fiets ik tegen de wind in richting Aalen.

Pas na Aalen wordt het landschap weer wat spannender. Genietend van de omgeving, ondanks de regen, fiets ik door middeleeuwse bossen met soortgelijke dorpjes er in. Zo fiets ik richting Heidelberg terwijl het intussen droog wordt. Aanvankelijk was het mijn plan om in Heidelberg een rustdag te nemen. Ik ben echter zo lekker aan het fietsen dat ik op mijn rustdag alsnog 94 kilometer fiets. Ik merk dat fietsen echt mijn ritme is gaan worden en vooralsnog ben ik er niet zat van. Wel merk ik dat ik me helemaal focus op mijn doel: Thuis komen met de fiets. Misschien is dat een nadeel van de route andersom fietsen, maar aan de andere kant vind ik het heerlijk om met zoveel passie en toewijding mijn energie kwijt te kunnen in het fietsen en ondertussen te genieten van de continu veranderende omgeving!

Na Heidelberg te zijn doorkruist voelt het nu echt alsof ik bijna thuis ben. Ik steek bij Worms de Rijn over en zie deze bij Bingen am Rhein weer terug. Hier fiets ik een fantastisch mooie route langs de Rijn. Het schijnt hier normaal gesproken erg druk te zijn maar nu valt het alles mee. Wederom zal dit met Corona te maken hebben. Van Heidelberg naar Koblenz fiets ik in een dag 150 kilometer. De volgende dag is de route minder mooi maar fiets ik dezelfde afstand. Nu ik de grens met Nederland nader fiets ik wederom weer door oneindig landbouwgebied. In het kleine plaatsje Erkelenz overnacht ik voor een laatste keer voor een paar tientjes in een prima hotel. Morgen begin ik aan mijn laatste etappe.

Om 9:00 uur stap ik op de fiets voor de laatste etappe. Ik ben al vlak bij de grens met Nederland! Bij Venlo fiets ik de Bevrijdingsweg in. Wat in ieder geval als een bevrijding voelt is de overstap van de slechte en hobbelige Duitse fietspaden naar de Nederlandse fietspaden die zo vlak zijn als een biljartlaken. Ik ben weer in Nederland, dit is genieten! Als een dolle sjees ik langs de Maas richting het Noorden, door Nijmegen, de Waal over, de Betuwe in. Toch maar even zitten en wat eten. Na weer op krachten te zijn gekomen wacht mij de laatste oversteek over de Rijn bij Rhenen. Nog maar een paar kilometer voor ik weer thuis ben in het pittoreske Doorn.

Home sweet home. Dit gaan we zeker vaker doen!

Chúc Mừng Năm Mới!

Reismeneer — Sat, 04 Feb 2017 07:03:56 +0000

Chúc Mừng Năm Mới!

Chúc Mừng Năm Mới! Oftewel: Gelukkig Nieuwjaar! Beetje laat zeg je? Niet in Vietnam. Hier is het nieuwe jaar, het jaar van de haan, nog maar net begonnen. Het Vietnamese nieuwjaar wordt gevierd tijdens ‘Tet’ (waar ook het Tet-offensief naar vernoemd is). Ik raad sterk af om rond deze periode in Vietnam te zijn. Tet is een familie gebeuren dus men reist hier massaal naar familie. De wegen en attracties zijn chaotisch druk, winkels en restaurants sluiten hun deuren en prijzen schieten omhoog. En dat minstens voor een week..

Enfin, terug naar 18 januari. Mijn motor was net kapot gegaan in Da Lat en daarom moest ik per bus verder. De 19e reisde ik door naar Nha Trang waar ik savonds aankwam. Naast een snorkeltour en zwemmen tussen metershoge golven heb ik in Nha Trang weinig gedaan en is er eigenlijk ook weinig te doen. Het hostel en de mensen daar maakten veel goed. Samen met zeven andere solo-reizigers reisde ik de 21e per nachtbus weer door naar Hoi An.

Hoi An is een relatief kleine stad aan de kust van Vietnam. Het oude centrum is sinds 1999 Werelderfgoed, en terecht. Pittoreske straatjes, unieke architectuur en lampionnen die savonds de straten verlichten geven de binnenstad een authentieke sfeer. Samen met de Friese Sander ben ik de hele stad en de omgeving doorgefietst. De omgeving is al net zo mooi als de stad zelf.

De 24e zou ik doorreizen naar Hue. De ‘Street-food-tour’ die ik de avond ervoor deed gooide echter roet in het eten. Voedselvergiftiging nummer twee was aan. Dit keer maar voor een avond en een dag. Ik bleef dus nog maar wat langer en de 26e fietste ik weer vrolijk door Hoi An met een nieuw groepje medereizigers.

De 27e reisde ik dan toch echt door richting Hue. In Hoi An huurde ik een motor. Mijn spullen werden naar Hue gebracht en ik moest er zelf heen rijden, via de Hai Van Pass. Enorme aanrader want de route is erg gaaf om te rijden! Vraag maar aan Jeremy Clarkson, die hem met zijn collega’s reed voor het programma Top Gear. Onderweg maakte ik een stop bij de Marble Mountains.

In Hue Ben ik op de fiets op zoek gegaan naar een verlaten waterpark dat in de buurt zou liggen. Ik hoorde hierover van een andere reiziger. De surrealistische sfeer en bizarre stilte in het park waren erg tof om mee te maken. De krokodillen waren vorig jaar gelukkig uit het zwembad gehaald. Na deze toffe ervaring ben ik ervan overtuigd dat ik bij terugkomst in Nederland een bezoek moet brengen aan het Land Van Ooit.

De 28e, Nieuwjaarsdag in Vietnam, vloog ik naar Hanoi. Vanaf hier heb ik Halong Bay en Ninh Binh bezocht. Halong Bay is een van de zeven natuurwonderen die de wereld telt. Daarbij wordt Ninh Binh ookwel ‘Halong Bay op het land’ genoemd. Beide dus erg indrukwekkend!!

Na enige rondzwervingen in en rondom Hanoi vond ik het mooi geweest en was ik klaar om een ander land te gaan verkennen. Desalniettemin vond ik Vietnam een prachtig land! De natuur was schitterend, de mensen vriendelijk en het eten heerlijk. Ik kom zeker terug!

Gisteren vloog ik terug naar Bangkok omdat ik op de 7e een bezoekje breng aan mijn oude vriend de kaakchirurg in Bangkok Hospital. De laatste verstandskies die ik heb wil ook naar buiten en blijkt, nadat ik hier in Vietnam een foto van heb laten maken, ook volledig scheef te liggen. D’r uit met dat ding! Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet goed. Waarschijnlijk ga ik richting Maleisië, Kuala Lumpur. Tot die tijd geniet ik weer even van Thailand. Ik heb de mensen en het heerlijke eten hier oprecht gemist. Vooral de Pad See Ew en de Khao Neeo Mamuang (ookwel Mango sticky rice genoemd). Misschien wel meer dan mijn Nederlandse bakkie kwark in de ochtend…

Acclimatiseren

Reismeneer — Sun, 20 Nov 2016 14:24:42 +0000

Acclimatiseren

Gestopt bij het inchecken op Schiphol hervat ik mijn verhaal bij het verlaten van het Nederlandse luchtruim.

Zo’n veertien uur lang was ik onderweg naar Bangkok, met na zes uur een overstap in Quatar. Een behoorlijk lange zit, zeker als je geen oog dichtdoet in het vliegtuig. Gelukkig was ik dat leed snel vergeten toen ik met vierkante ogen (gratis films in het vliegtuig, heuj) landde in Bangkok.

Rond 14:00 lokale tijd pakte ik mijn tas van de bagageband om vervolgens direct naar mijn hostel te gaan. Ik bereikte het metrostation waar ik moest zijn, stapte naar buiten en kreeg daar een klap in het gezicht. Van het klimaat. Dag Hollandse winter, hallo levensgrote vlindertuin.

Het leven in Bangkok is op zoveel punten anders dat een cultuurshock niet te vermijden is. Een, in mijn geval, noemenswaardig feit is dat WC-papier hier niet door het toilet mag (evenals in Oost-Europa vaak het geval is). Met een zogenaamde ‘bum-gun’ maak je jezelf eerst schoon (de Thai gebruiken daarbij hun linkerhand om te schrobben), om je vervolgens met een papiertje af te drogen en dat in de prullenbak te gooien. Dat kan ik ook wel, dacht ik. Vol van vertrouwen legde ik aan, mikte, 3.. 2.. 1….. FLATS! De jarenlange ervaring die ik als kind met Super-Soakers heb opgedaan mocht niet baten. Mijn intentie om me over te geven aan de lokale tradities (afgezien van het gebruik van de linkerhand dan, ieuw) leidde tot een waterbad…

Enfin. Dan maar douchen. Dat mocht sowieso al wel na die lange vlucht. Al was dat douchen ook niet per se heel relaxed gezien het feit dat ik de douche moest delen met een kakkerlak.

Na het douchen kon ik gelijk doodop mn bed in. Het tijdverschil van +6 uur kwam me goed uit.

De volgende dag heb ik meegedaan met een negen uur durende fietstour door Bangkok. De organisatie die de Tour organiseerde is opgezet door de gelijknamige Nederlandse Co van Kessel. Deze tour ging expres niet langs alle hoogtepunten van Bangkok zodat we meer te zien kregen van het alledaagse Bangkok.

Een groot deel van de tocht liep langs het water. Langs dit water staan allemaal huisjes/krotjes en zie je mensen vissen. Het was me een wonder dat er nog vis in deze rivier zit zoveel als hier gevist wordt. Verderop bezochten we een tempelzone met Boeddhistische en Hindoeïstische tempels. Het is verboden om naast deze tempel te vissen, en een goede daad om deze vissen te voeren. Dat verklaart een heleboel..

Al met al een geslaagde dag!

Vandaag heb ik weinig gedaan. Morgen wil ik naar Ko Tao afreizen om daar een PADI Open Water certificaat (duikbrevet) te gaan halen. Het kaartje voor de nachttrein, bus en boot heb ik vandaag geregeld op het station.

Hierna heb ik eten gehaald en heb ik de rest van de dag besteed in Lumphini Park.

Hoewel het allemaal even wennen was, is het nu vooral genieten. Al had het misschien ook heel leuk geweest als ik nu op kantoor had gezeten…

Fietsen – Reismeneer

Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Fietstocht naar Bazel (Zwitserland)

Informatie over deze tocht

Fietstocht van Rome naar Nederland

Fietstocht Rome - Nederland

Hoe het begon..

Informatie over deze tocht

​Chúc Mừng Năm Mới!

​Chúc Mừng Năm Mới!

Acclimatiseren

Acclimatiseren

Chúc Mừng Năm Mới!

Chúc Mừng Năm Mới!