Leeft ie nog? Jazekersss. En met iedere nieuwe blog een beetje meer dan ooit.
14 december was onze laatste dag in Chiang Mai voordat we de volgende dag naar Pai zouden afreizen. Nog even genieten van deze stad dus. Samen met Antonio uit ons hostel reden we op onze scootertjes richting Chiang Mai Grand Canyon. Een met water volgelopen afgedankte steengroeve. Hier was het mogelijk om zo’n 8 meter naar beneden te springen het water in. Leuk voor de daredevils en de kuddedieren die daar bij willen horen, maar bij nadere inspectie iets te extreem voor mij. Teruggekomen bij het hostel werd ons verteld dat het park net weer open is aangezien recent de vierde op rij levenloos uit het water werd gehengeld. Oeps..
Enfin, op naar Pai. De volgende dag pakten we een minibusje naar dit heerlijke stadje in het Noordwesten van Thailand. Met voor de zekerheid een brokje dimenhydraat achter de kiezen begonnen we onze twee uur lange reis over de ‘weg van de 762 bochten’.
Aangekomen in Pai waren we er al snel achter dat dit een heerlijk relaxed hippiestadje is. We huurden een scooter en reden naar ons ‘resort’.
De volgende dag begonnen we met het verkennen van de omgeving. We besloten richting de Lod Cave te rijden wat een heer-lijk ritje was. Je komt bijna niemand tegen en je rijdt van het enige bochtje het andere in. Trek wel een trui aan want het wordt vies koud bovenop de berg.
De volgende dag hadden we weer een vol programma. Hot Springs, WWII memorial Bridge en Pai Canyon. Ook Pai Canyon was weer een avontuur waar ik peentjes scheet, maar pas nadat ik overmoedig het hele park was doorgelopen. Na een afdaling van zeker vier meter moest ik ook weer naar boven en ik had geen idee hoe. Toch gelukt. Doodsangsten. Ook nu hoorde ik achteraf pas dat er recent een jongedame naar beneden was gekukeld. The price of freedom.
Genoeg te zien dus in Pai. Ook onze vierde dag was weer goed gevuld. White Buddha, Pam Bok waterval en Bamboo Bridge. Het mooie van Pam Bok is dat je onder deze waterval kan zwemmen. IJSKOUD! Maar wel supervet.
Savonds probeerden we met een groepje Nederlanders in Pai te gaan stappen. Zonder succes aangezien het uitgaansleven in Pai niet bepaald bruisend is.
Op onze laatste dag in Pai reden we nog wat rond op onze scootertjes alvorens we rond het middaguur terug naar Chiang Mai werden gebracht. Dit keer geen brokje dimenhydraat in m’n keelgat, maar wel bijna een brokje uit m’n keelgaatje de bus in. Kotsmisselijk werd ik van al die bochten en ik was dan ook blij dat we weer in Chiang Mai waren
In Chiang Mai hebben we nog een paar dagen besteed aan, voornamelijk, eten. Het hostel waar we in zaten kostte €3,- per nacht. Prima! Ware het niet dat de groep continu uitsloeg tijdens het douchen (elektrische boiler) en… mijn slippers er gejat werden. Gelukkig kreeg ik een nieuw paar van het hostel. Jeej.
Na deze dagen pakten we weer een nachttrein die ons terugbracht naar Bangkok.
We waren natuurlijk in Bangkok omdat ik mijn kies zou laten verwijderen. Omdat ik ervan uitging dat ik hier nogal last van zou krijgen had ik voor een vriendelijke prijs een hotel geboekt. Toch was ik erg benieuwd hoe het er nou echt uit zou zien in vergelijking met de foto\’s die ik had gezien. Snel kijken dus.
Uit het bovenstaande mag blijken dat ik klaar was voor de ingreep. Kees bleef nog twee dagen in Bangkok voor de ondersteuning dus de volgende dag (23 december) spraken we af in Bangkok Hospital. We waren een uur te vroeg maar desondanks kon ik gelijk terecht. Mijn bloeddruk en lichaamstemperatuur werden opgemeten en vervolgens werd ik naar de chirurg gebracht. Nadat met een grote zilveren spuit de verdoving was aangebracht ging mijn Thaise vriend aan de slag. Even hechten en het was klaar.
Na een paar dagen met ijsblokjes tegen me hoofd te hebben gezeten voel ik me weer kiplekker. Het viel allemaal mee en ik zou het zo weer doen in Bangkok! Wie weet, want ik heb er nog eentje ;p
Ik voel me zo goed dat ik mijn reis naar Cambodja alweer gepland heb. Over twee dagen vertrek ik met de bus naar Siem Reap om het land van Angkor Wat, Happy Pizzas, en helaas… de Khmer Rouge te bezoeken. Ik heb enorm veel zin om dit land te bezoeken, haar geschiedenis te ontdekken en haar veerkrachtige bevolking te gaan leren kennen!
