Bangkok – Reismeneer https://reismeneer.nl Buiten op avontuur, ver weg en dichtbij! Sun, 20 Nov 2022 11:18:59 +0000 nl-NL hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.5.3 Bangkok – Kuala Lumpur – Java https://reismeneer.nl/backpacken/bangkok-kuala-lumpur-java/352/ https://reismeneer.nl/backpacken/bangkok-kuala-lumpur-java/352/#respond Fri, 24 Feb 2017 05:54:16 +0000 https://reismeneer.nl/niet-gecategoriseerd/bangkok-kuala-lumpur-java/352/

Bangkok – Kuala Lumpur – Java

**Edit: Goede internet verbinding gevonden! Foto’s bijgevoegd

*Deze keer geen foto’s. Volgende keer waarschijnlijk ook niet. Waarom niet? Omdat het uploaden van foto’s vanaf een camera naar WordPress op een smartphone een bijzonder frustrerend proces is, zeker met de prehistorische internetverbindingen waar ik hier regelmatig mee te maken heb. Jammer wel, want ik stop graag moeite in het maken van een mooie foto en deel deze vervolgens graag. Daarnaast zeggen foto’s vaak meer dan een hele lap tekst (zo leert ons het alom bekende spreekwoord: “foto’s zeggen vaak meer dan een hele lap tekst”). Nu op naar m’n blog!

Ben ik weer!

Op 4 februari schreef ik voor het laatst vanuit Bangkok. Drie dagen later zou ik in deze stad mijn laatste verstandskies laten verwijderen omdat ook deze klachten gaf. De laatste keer dat ik hier een verstandskies liet trekken beviel me relatief goed en daarom besloot ik alles hetzelfde te doen. Zelfde stad, zelfde ziekenhuis, zelfde kaakchirurg en zelfde hotel. Opnieuw een prima ervaring, alleen was de ingreep dit keer iets heftiger. Dit had tot gevolg dat mijn hoofd gedurende een week, op zijn zachtst gezegd, een vrij asymmetrische vorm aannam.

14 februari vertrok mijn vlucht naar Kuala Lumpur, Maleisië. Tot die tijd ben ik in Bangkok gebleven. In totaal heb ik in de afgelopen drie maanden een kleine maand in Bangkok ‘gewoond’. Een unieke ervaring. Ik ga de stad en haar levendige dynamiek zeker missen. Helaas heb ik geen verstandskiezen meer dus die reden om terug te gaan is er niet. 

Van Maleisië verwachtte ik niet heel veel en het is ook niet zo’n gangbaar land om te backpacken. Vandaar dat ik enkel op doorreis naar Indonesië drie dagen doorbracht in Kuala Lumpur. In deze dagen bezocht ik onder andere de beroemde Petronas torens, de Batu Caves en het Nationaal Museum.

Kuala Lumpur is een multiculturele stad. Waar ik zat woonden voornamelijk veel Indiërs. Hun aanwezigheid in Maleisië is ten eerste te verklaren door prekoloniale banden die Maleisië had met India. Ten tweede doordat, nadat Portugal en Nederland Maleisië als kolonie over moesten geven aan de Britten, de Britten Indische arbeiders naar Maleisië brachten. In de drie dagen dat ik hier was heb ik dus voornamelijk Indisch gegeten. Zoals het hoort met blote handen en zonder bestek. Werkelijk heerlijk al die Indische gerechten! Al wordt het dagelijks terugkerende ‘mindful kwartiertje’ er een stuk minder mindful van..

Mijn drie hele dagen in Kuala Lumpur lieten me zien hoe rijk en divers de geschiedenis en cultuur van Maleisië eigenlijk is. Dit is een land waar ik zeker nog een keer naartoe wil om het helemaal te bekijken. Waarom ik dan niet langer gebleven ben? Omdat ik een uitreisbewijs nodig had en ik er, naast Kuala Lumpur, in eerste instantie niet teveel van verwachtte. Mijn volgende vlucht stond daarom geboekt voor 18 februari.

18 februari vloog ik door naar Jakarta, Indonesië. De sporen van het koloniale verleden zijn in Indonesië duidelijk terug te vinden. Gebouwen, straatnamen en met geluk af en toe een praatje in het Nederlands met een local die de taal van zijn overgrootouders heeft geleerd. Ook de lokale taal, het Bahasa Indonesia, bevat duidelijke sporen van de Nederlandse taal. Raad maar eens wat bijvoorbeeld de woorden ‘bagasi’, ‘handuk’, ‘kopling’ en ‘asbak’ betekenen.

Roken is uitzonderlijk populair in Indonesie. Deze serie fotos maakte ik in Bandung

In de afgelopen dagen ben ik samen met de Duitse Julian vanuit Jakarta via Bandung naar Jogjakarta gereisd. De mensen in Indonesië zijn uitzonderlijk vriendelijk en willen, om redenen die me nog niet geheel duidelijk zijn, allemaal met Westers uitziende mensen op de foto. Er vormt zich letterlijk een rij van wachtenden wanneer je in een drukke plaats akkoord gaat met het nemen van één foto.

Waarschijnlijk reizen we morgenavond door naar Malang. Vanaf hier bekijken we hoe we het best de vulkaan Bromo kunnen bereiken om deze vervolgens te beklimmen. Best een uitdaging aangezien de zon hier over een paar dagen (en dagelijks bijna) het zenit bereikt en het overdag dus bloedheet is. Daarnaast is het regenseizoen hier nog niet afgelopen waardoor het behoorlijk klam kan worden (relatieve luchtvochtigheid 80 t/m 99 %). Ondanks dat is het op Java fantastisch en weer compleet anders dan de andere plaatsen die ik tot nog toe bezocht heb!

 

De zon (bijna) recht van boven tijdens ons bezoek aan de Borobudur tempel
]]> https://reismeneer.nl/backpacken/bangkok-kuala-lumpur-java/352/feed/ 0 ​Chúc Mừng Năm Mới! https://reismeneer.nl/backpacken/334/334/ https://reismeneer.nl/backpacken/334/334/#respond Sat, 04 Feb 2017 07:03:56 +0000 https://reismeneer.nl/niet-gecategoriseerd/334/334/

​Chúc Mừng Năm Mới!

Chúc Mừng Năm Mới! Oftewel: Gelukkig Nieuwjaar! Beetje laat zeg je? Niet in Vietnam. Hier is het nieuwe jaar, het jaar van de haan, nog maar net begonnen. Het Vietnamese nieuwjaar wordt gevierd tijdens ‘Tet’ (waar ook het Tet-offensief naar vernoemd is). Ik raad sterk af om rond deze periode in Vietnam te zijn. Tet is een familie gebeuren dus men reist hier massaal naar familie. De wegen en attracties zijn chaotisch druk, winkels en restaurants sluiten hun deuren en prijzen schieten omhoog.  En dat minstens voor een week..

Enfin, terug naar 18 januari. Mijn motor was net kapot gegaan in Da Lat en daarom moest ik per bus verder. De 19e reisde ik door naar Nha Trang waar ik savonds aankwam. Naast een snorkeltour en zwemmen tussen metershoge golven heb ik in Nha Trang weinig gedaan en is er eigenlijk ook weinig te doen. Het hostel en de mensen daar maakten veel goed. Samen met zeven andere solo-reizigers reisde ik de 21e per nachtbus weer door naar Hoi An.

Hoi An is een relatief kleine stad aan de kust van Vietnam. Het oude centrum is sinds 1999 Werelderfgoed, en terecht. Pittoreske straatjes, unieke architectuur en lampionnen die savonds de straten verlichten geven de binnenstad een authentieke sfeer. Samen met de Friese Sander ben ik de hele stad en de omgeving doorgefietst. De omgeving is al net zo mooi als de stad zelf.

De 24e zou ik doorreizen naar Hue. De ‘Street-food-tour’ die ik de avond ervoor deed gooide echter roet in het eten. Voedselvergiftiging nummer twee was aan. Dit keer maar voor een avond en een dag. Ik bleef dus nog maar wat langer en de 26e fietste ik weer vrolijk door Hoi An met een nieuw groepje medereizigers.

De 27e reisde ik dan toch echt door richting Hue. In Hoi An huurde ik een motor. Mijn spullen werden naar Hue gebracht en ik moest er zelf heen rijden, via de Hai Van Pass. Enorme aanrader want de route is erg gaaf om te rijden! Vraag maar aan Jeremy Clarkson, die hem met zijn collega’s reed voor het programma Top Gear. Onderweg maakte ik een stop bij de Marble Mountains.

In Hue Ben ik op de fiets op zoek gegaan naar een verlaten waterpark dat in de buurt zou liggen. Ik hoorde hierover van een andere reiziger. De surrealistische sfeer en bizarre stilte in het park waren erg tof om mee te maken. De krokodillen waren vorig jaar gelukkig uit het zwembad gehaald. Na deze toffe ervaring ben ik ervan overtuigd dat ik bij terugkomst in Nederland een bezoek moet brengen aan het Land Van Ooit.

De 28e, Nieuwjaarsdag in Vietnam, vloog ik naar Hanoi. Vanaf hier heb ik Halong Bay en Ninh Binh bezocht. Halong Bay is een van de zeven natuurwonderen die de wereld telt. Daarbij wordt Ninh Binh ookwel ‘Halong Bay op het land’ genoemd. Beide dus erg indrukwekkend!! 

Na enige rondzwervingen in en rondom Hanoi vond ik het mooi geweest en was ik klaar om een ander land te gaan verkennen. Desalniettemin vond ik Vietnam een prachtig land! De natuur was schitterend, de mensen vriendelijk en het eten heerlijk. Ik kom zeker terug!

Gisteren vloog ik terug naar Bangkok omdat ik op de 7e een bezoekje breng aan mijn oude vriend de kaakchirurg in Bangkok Hospital. De laatste verstandskies die ik heb wil ook naar buiten en blijkt, nadat ik hier in Vietnam een foto van heb laten maken, ook volledig scheef te liggen. D’r uit met dat ding! Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet goed. Waarschijnlijk ga ik richting Maleisië, Kuala Lumpur. Tot die tijd geniet ik weer even van Thailand. Ik heb de mensen en het heerlijke eten hier oprecht gemist. Vooral de Pad See Ew en de Khao Neeo Mamuang (ookwel Mango sticky rice genoemd). Misschien wel meer dan mijn Nederlandse bakkie kwark in de ochtend…

Tot ziens Hanoi..
..en hello again Bangkok!
]]> https://reismeneer.nl/backpacken/334/334/feed/ 0 Relaxed, relaxter, kaakchirurg https://reismeneer.nl/backpacken/196/196/ https://reismeneer.nl/backpacken/196/196/#respond Mon, 26 Dec 2016 13:43:11 +0000 https://reismeneer.nl/niet-gecategoriseerd/196/196/

Relaxed, relaxter, kaakchirurg

Leeft ie nog? Jazekersss. En met iedere nieuwe blog een beetje meer dan ooit.

14 december was onze laatste dag in Chiang Mai voordat we de volgende dag naar Pai zouden afreizen. Nog even genieten van deze stad dus. Samen met Antonio uit ons hostel reden we op onze scootertjes richting Chiang Mai Grand Canyon. Een met water volgelopen afgedankte steengroeve. Hier was het mogelijk om zo’n 8 meter naar beneden te springen het water in. Leuk voor de daredevils en de kuddedieren die daar bij willen horen, maar bij nadere inspectie iets te extreem voor mij. Teruggekomen bij het hostel werd ons verteld dat het park net weer open is aangezien recent de vierde op rij levenloos uit het water werd gehengeld. Oeps..

Enfin, op naar Pai. De volgende dag pakten we een minibusje naar dit heerlijke stadje in het Noordwesten van Thailand. Met voor de zekerheid een brokje dimenhydraat achter de kiezen begonnen we onze twee uur lange reis over de ‘weg van de 762 bochten’. 

Tussenstop om het evenwichtsorgaan af te laten koelen

Aangekomen in Pai waren we er al snel achter dat dit een heerlijk relaxed hippiestadje is. We huurden een scooter en reden naar ons ‘resort’. 

€4,- per nacht betaalden we hier voor een slaapzaal met airco.

De volgende dag begonnen we met het verkennen van de omgeving. We besloten richting de Lod Cave te rijden wat een heer-lijk ritje was. Je komt bijna niemand tegen en je rijdt van het enige bochtje het andere in. Trek wel een trui aan want het wordt vies koud bovenop de berg.

Ook hier stikte het weer van de beesten. Getsie! Als er straks maar niet zon paard op mn kamer zit…

De volgende dag hadden we weer een vol programma. Hot Springs, WWII memorial Bridge en Pai Canyon. Ook Pai Canyon was weer een avontuur waar ik peentjes scheet, maar pas nadat ik overmoedig het hele park was doorgelopen. Na een afdaling van zeker vier meter moest ik ook weer naar boven en ik had geen idee hoe. Toch gelukt. Doodsangsten. Ook nu hoorde ik achteraf pas dat er recent een jongedame naar beneden was gekukeld. The price of freedom.

Hot Spring
En het slootje dat daar vanaf liep.
WWII Memorial Bridge
Pai Canyon

Genoeg te zien dus in Pai. Ook onze vierde dag was weer goed gevuld. White Buddha, Pam Bok waterval en Bamboo Bridge. Het mooie van Pam Bok is dat je onder deze waterval kan zwemmen. IJSKOUD! Maar wel supervet. 

De Witte Buddha die over Pai uitkijkt
Met aan de achterkant een stukje hoogstaande Thaise ARBO
Pam Bok waterval
Bamboo Brugpieper. Kijk trouwens eens goed naar die slippers van me, die ik twee weken terug in Bangkok heb gekocht.

Savonds probeerden we met een groepje Nederlanders in Pai te gaan stappen. Zonder succes aangezien het uitgaansleven in Pai niet bepaald bruisend is.

Op onze laatste dag in Pai reden we nog wat rond op onze scootertjes alvorens we rond het middaguur terug naar Chiang Mai werden gebracht. Dit keer geen brokje dimenhydraat in m’n keelgat, maar wel bijna een brokje uit m’n keelgaatje de bus in. Kotsmisselijk werd ik van al die bochten en ik was dan ook blij dat we weer in Chiang Mai waren

In Chiang Mai hebben we nog een paar dagen besteed aan, voornamelijk, eten. Het hostel waar we in zaten kostte €3,- per nacht. Prima! Ware het niet dat de groep continu uitsloeg tijdens het douchen (elektrische boiler) en… mijn slippers er gejat werden. Gelukkig kreeg ik een nieuw paar van het hostel. Jeej.

Zoveel te proeven hier in Chiang Mai!
Zoals deze gekke vrucht
Of deze
Winter Wonderland

Na deze dagen pakten we weer een nachttrein die ons terugbracht naar Bangkok.

We waren natuurlijk in Bangkok omdat ik mijn kies zou laten verwijderen. Omdat ik ervan uitging dat ik hier nogal last van zou krijgen had ik voor een vriendelijke prijs een hotel geboekt. Toch was ik erg benieuwd hoe het er nou echt uit zou zien in vergelijking met de foto\’s die ik had gezien. Snel kijken dus.

Onderweg naar het hotel stak dit voor onze neus met snelheid de weg over. Wat dat is? Een DUIZENDPOOT!!!
Woooot prima hotelkamer voor €30,- per nacht!
Ideale oplossing om filmpjes te kijken als je niet op je wang mag liggen. If it works, it ain't stupid 😉
En ik blijf een backpacker natuurlijk

Uit het bovenstaande mag blijken dat ik klaar was voor de ingreep. Kees bleef nog twee dagen in Bangkok voor de ondersteuning dus de volgende dag (23 december) spraken we af in Bangkok Hospital. We waren een uur te vroeg maar desondanks kon ik gelijk terecht. Mijn bloeddruk en lichaamstemperatuur werden opgemeten en vervolgens werd ik naar de chirurg gebracht. Nadat met een grote zilveren spuit de verdoving was aangebracht ging mijn Thaise vriend aan de slag. Even hechten en het was klaar.

Met gepast geweld werd dit stukje intelligent design uit mijn hoofd gehaald.

Na een paar dagen met ijsblokjes tegen me hoofd te hebben gezeten voel ik me weer kiplekker. Het viel allemaal mee en ik zou het zo weer doen in Bangkok! Wie weet, want ik heb er nog eentje ;p

Ik voel me zo goed dat ik mijn reis naar Cambodja alweer gepland heb. Over twee dagen vertrek ik met de bus naar Siem Reap om het land van Angkor Wat, Happy Pizzas, en helaas… de Khmer Rouge te bezoeken. Ik heb enorm veel zin om dit land te bezoeken, haar geschiedenis te ontdekken en haar veerkrachtige bevolking te gaan leren kennen!

]]> https://reismeneer.nl/backpacken/196/196/feed/ 0 Op naar het Noorden https://reismeneer.nl/backpacken/op-naar-het-noorden/153/ https://reismeneer.nl/backpacken/op-naar-het-noorden/153/#respond Tue, 13 Dec 2016 15:04:20 +0000 https://reismeneer.nl/niet-gecategoriseerd/op-naar-het-noorden/153/

Op naar het noorden

Vorige keer, op 5 december, Sinterklaasavond, zat ik urenlang op de bus te wachten. Geen heerlijk avondje. Ook geen heerlijk nachtje overigens. Hoewel ik twee stoelen tot mijn beschikking had was het erg beroerd slapen.

Bij aankomst in Bangkok heb ik een taxi aangehouden en ben ik direct naar het hostel gegaan. Wellicht heb je het idee dat het hier beter is om een tuktuk te nemen maar niks is minder waar. Tuktuk bestuurders staan erom bekend toeristen op te lichten en verschillen daarnaast niet eens zo heel veel in prijs van de taxi. Taxi\’s kennen een starttarief van 35 baht en een gemiddeld ritje kost je uiteindelijk zo\’n 70 baht, ongeveer €2,-. Daar kun je niet voor tobben. Wel is het belangrijk erop toe te zien dat de meter inderdaad aangezet wordt en spreek geen prijs van tevoren af, zo wordt je als toerist namelijk hoe dan ook opgelicht.

Na te hebben ingecheckt ben ik naar de Vietnamese ambassade gereisd, dit keer deels met de taxi, en deels met de skytrain (soort bovengrondse metro) omdat het verkeer nogal eens vaststaat in Bangkok.

Rustige dag in de straten van Bangkok

Bij de Vietnamese ambassade heb ik mijn visum geregeld die begin van het nieuwe jaar ingaat en voor 3 maanden geldig is. ‘4000 baht please, Sir’. Met een lege portemonnee liep ik weer naar buiten. Over vier dagen zou ik mijn paspoort met visum weer op kunnen halen.

Vietname Ambassade in Bangkok.

Savonds ben ik met een groepje toffe medereizigers het nachtleven van Bangkok wezen verkennen. Wat begon met relaxed vruchtenshakes drinken op Khao San Road werd uiteindelijk een licht shockerende ervaring elders in de stad. Oh Bangkok…

De volgende dag zou Kees in Bangkok landen. Mijn Cambodjaanse vrind Rake werd met behoorlijke koppijn wakker dus besloten we een kijkje te nemen in een van de vele massagesalons die Bangkok kent. Op de terugweg wilden we ijs halen maar dat wordt hier blijkbaar voornamelijk op brood geserveerd. Taaaamelijk ranzig dunkt me, ik hoef geen ijs meer.

Terug in het hostel bleek Kees al gearriveerd te zijn. Na Savonds opnieuw te gaan stappen doen we de komende drie dagen vrij weinig noemenswaardigs (wat af en toe best relaxed is), behalve dat ik mijn paspoort ophaal bij de ambassade. Op de terugweg hiervan sta ik met de taxichauffeur vast bij Royal Palace. De nieuwe koning gaat een rondje rijden en heeft de halve stad afgezet. Na een uur lang met de taxichauffeur bananenballen gegeten te hebben, over Nederlands voetbal te moeten praten (waar ik geen bal vanaf weet, no pun intended), en in een glimp de nieuwe koning gezien te hebben kom ik eindelijk weer terug bij het hostel.

Kees is prooi geworden van één van de tientallen vrouwtjes die op Khao San Road allerhande prullaria verkopen.

De volgende dag willen Kees en ik via Ayuthaya naar Chiang Mai reizen. Maar niet voordat… ik langs ga bij Bangkok Hospital om een afspraak te maken. De verstandskies waar ik enkele weken geleden over schreef weet zich niet te gedragen en moet eruit. In het hospitaal vroeg ik wat de kosten zijn en of er een wachtlijst is. Die laatste vraag begrepen ze niet. Toen ik besloot om dan maar gewoon een afspraak te maken vroeg de receptioniste of ik vanmiddag tijd had. ‘Wachtlijst’ voor het chirurgisch verwijderen van een vestandskies is hier dus een onbekend concept. Omdat dezelfde dag mij iets te snel was besloot ik een afspraak te maken voor 23-12. Volgens familie zou hij \’eruit gezaagd\’ worden, of ‘slaan ze hem  daar met een kokosnoot uit je bek\’. Maar op het eerste gezicht zag het hospitaal er zelfs voor Westerse begrippen heel goed uit (helaas vergeten een fotootje te maken). Dat dit een hardhandige Thaise massage wordt is echter onontkoombaar.

Aangezien de Thai recent hun koning verloren hebben draag ik, samen met zoveel anderen, uit compassie dit zwarte lint. Nu maar hopen dat de Thai ook compassie voor mij tonen de 23e…

Op naar Ayuthaya. Na voor 15 baht (nog geen €0,50) pp twee uur in de trein te hebben gezeten arriveren we in Ayuthaya. De historische stad staat op de UNESCO werelderfgoedlijst, even kijken dus. 400 jaar geleden was deze stad het centrum van Thailand en stond ze bekend om haar handel. Ook de V.O.C. had hier handelsposten. Totdat de Birmezen de stad binnenvielen en alles kapot sloopten.

Deze liggende Buddha kijkt uit naar de ondergaande zon. Toen Buddha stierf lag hij met zijn hoofd naar het Noorden. Zijn sterven wordt het paranirvada genoemd, de gang naar het laatste nirvada.

Na het bezichtigen van deze schitterende monumenten pakten we de nachttrein naar Chiang Mai. De afgelopen dagen hebben we hier de zondagse nachtmarkt, de natuur, en de vele ‘wat’s (tempels) bezocht. Hoewel Chiang Mai een behoorlijk grote stad is, is er naast stad bekijken ook veel te doen voor de wandelaar en de natuurliefhebber. De beestjes die ik in Khao Sok door de regen niet zag, liepen hier in de bossen in grote getalen rond.

Een van de perrons op het treinstation van Chiang Mai
Rustig straatje in Chiang Mai. Hier geen taxis maar rode minibusjes
In Thailand kom je er achter dat er meer fruitsoorten bestaan dan we in Nederland weten. Wie weet hoe dit heet? (Antwoord: Mangosteen)

Morgen is onze laatste dag in Chiang Mai. Hierna reizen we door naar Pai. Een plek die bekend staat om het hoge hippie gehalte en de gemoedelijke sfeer. Klinkt goed! Tot die tijd scooteren we nog even door het levensgevaarlijke en chaotische Thaise verkeer.

110 120 130 geen enkel probleeeem
]]> https://reismeneer.nl/backpacken/op-naar-het-noorden/153/feed/ 0 Acclimatiseren https://reismeneer.nl/backpacken/acclimatiseren/61/ https://reismeneer.nl/backpacken/acclimatiseren/61/#comments Sun, 20 Nov 2016 14:24:42 +0000 https://reismeneer.nl/niet-gecategoriseerd/acclimatiseren/61/

Acclimatiseren

Gestopt bij het inchecken op Schiphol hervat ik mijn verhaal bij het verlaten van het Nederlandse luchtruim.

Zo’n veertien uur lang was ik onderweg naar Bangkok, met na zes uur een overstap in Quatar. Een behoorlijk lange zit, zeker als je geen oog dichtdoet in het vliegtuig. Gelukkig was ik dat leed snel vergeten toen ik met vierkante ogen (gratis films in het vliegtuig, heuj) landde in Bangkok.

 

Insomnia boven het Oosten van Turkije

Rond 14:00 lokale tijd pakte ik mijn tas van de bagageband om vervolgens direct naar mijn hostel te gaan. Ik bereikte het metrostation waar ik moest zijn, stapte naar buiten en kreeg daar een klap in het gezicht. Van het klimaat. Dag Hollandse winter, hallo levensgrote vlindertuin.

Het leven in Bangkok is op zoveel punten anders dat een cultuurshock niet te vermijden is. Een, in mijn geval, noemenswaardig feit is dat WC-papier hier niet door het toilet mag (evenals in Oost-Europa vaak het geval is). Met een zogenaamde ‘bum-gun’ maak je jezelf eerst schoon (de Thai gebruiken daarbij hun linkerhand om te schrobben), om je vervolgens met een papiertje af te drogen en dat in de prullenbak te gooien. Dat kan ik ook wel, dacht ik. Vol van vertrouwen legde ik aan, mikte, 3.. 2.. 1….. FLATS! De jarenlange ervaring die ik als kind met Super-Soakers heb opgedaan mocht niet baten. Mijn intentie om me over te geven aan de lokale tradities (afgezien van het gebruik van de linkerhand dan, ieuw) leidde tot een waterbad…

 

Links de ‘bum gun’ en het papierbakje. Rechts een bak met water om het toilet mee door te spoelen.

Enfin. Dan maar douchen. Dat mocht sowieso al wel na die lange vlucht. Al was dat douchen ook niet per se heel relaxed gezien het feit dat ik de douche moest delen met een kakkerlak.

 

 

Na het douchen kon ik gelijk doodop mn bed in. Het tijdverschil van +6 uur kwam me goed uit.

De volgende dag heb ik meegedaan met een negen uur durende fietstour door Bangkok. De organisatie die de Tour organiseerde is opgezet door de gelijknamige Nederlandse Co van Kessel. Deze tour ging expres niet langs alle hoogtepunten van Bangkok zodat we meer te zien kregen van het alledaagse Bangkok.

 

Om de stad uit te komen moesten we eerst een stukje met de trein. Deze totaal onbekende Thai lustte wel een kruidnootje.
Buiten de stad konden we gaan fietsen

 

Een groot deel van de tocht liep langs het water. Langs dit water staan allemaal huisjes/krotjes en zie je mensen vissen. Het was me een wonder dat er nog vis in deze rivier zit zoveel als hier gevist wordt. Verderop bezochten we een tempelzone met Boeddhistische en Hindoeïstische tempels. Het is verboden om naast deze tempel te vissen, en een goede daad om deze vissen te voeren. Dat verklaart een heleboel..

 

Weet je wat het is. Meer water dan.. Oh wacht
Thaise Boeddhistische tempel met op de voorgrond een eeuwige vlam. Doe een wens en giet wat olie naast het vlammetje (niet op het vlammetje!). Nu zou je wens uit moeten komen

 

Al met al een geslaagde dag!

Vandaag heb ik weinig gedaan. Morgen wil ik naar Ko Tao afreizen om daar een PADI Open Water certificaat (duikbrevet) te gaan halen. Het kaartje voor de nachttrein, bus en boot heb ik vandaag geregeld op het station.

 

De gehele stationshal is ingericht ter ere van de pas overleden koning. Je ontkomt er hier niet aan.

 

Hierna heb ik eten gehaald en heb ik de rest van de dag besteed in Lumphini Park.

 

Thais voedsel voor 60 baht (nog geen €1,50). De Som Tam was bijzonder pittig, ook al was het ‘no spicy’
Ultra relaxed. De kokosnootjes komen hier naar je toe drijven
Deze koekenbakker wilde ook graag even op de foto.
JA MAAR NU MOET JE WEGWEZEN!!!

 

Hoewel het allemaal even wennen was, is het nu vooral genieten. Al had het misschien ook heel leuk geweest als ik nu op kantoor had gezeten…

 

Wijze woorden aan één van de vele muren die het hostel telt
]]> https://reismeneer.nl/backpacken/acclimatiseren/61/feed/ 5