Buddha – Reismeneer

Relaxed, relaxter, kaakchirurg

Reismeneer — Mon, 26 Dec 2016 13:43:11 +0000

Relaxed, relaxter, kaakchirurg

Leeft ie nog? Jazekersss. En met iedere nieuwe blog een beetje meer dan ooit.

14 december was onze laatste dag in Chiang Mai voordat we de volgende dag naar Pai zouden afreizen. Nog even genieten van deze stad dus. Samen met Antonio uit ons hostel reden we op onze scootertjes richting Chiang Mai Grand Canyon. Een met water volgelopen afgedankte steengroeve. Hier was het mogelijk om zo’n 8 meter naar beneden te springen het water in. Leuk voor de daredevils en de kuddedieren die daar bij willen horen, maar bij nadere inspectie iets te extreem voor mij. Teruggekomen bij het hostel werd ons verteld dat het park net weer open is aangezien recent de vierde op rij levenloos uit het water werd gehengeld. Oeps..

Enfin, op naar Pai. De volgende dag pakten we een minibusje naar dit heerlijke stadje in het Noordwesten van Thailand. Met voor de zekerheid een brokje dimenhydraat achter de kiezen begonnen we onze twee uur lange reis over de ‘weg van de 762 bochten’.

Aangekomen in Pai waren we er al snel achter dat dit een heerlijk relaxed hippiestadje is. We huurden een scooter en reden naar ons ‘resort’.

De volgende dag begonnen we met het verkennen van de omgeving. We besloten richting de Lod Cave te rijden wat een heer-lijk ritje was. Je komt bijna niemand tegen en je rijdt van het enige bochtje het andere in. Trek wel een trui aan want het wordt vies koud bovenop de berg.

De volgende dag hadden we weer een vol programma. Hot Springs, WWII memorial Bridge en Pai Canyon. Ook Pai Canyon was weer een avontuur waar ik peentjes scheet, maar pas nadat ik overmoedig het hele park was doorgelopen. Na een afdaling van zeker vier meter moest ik ook weer naar boven en ik had geen idee hoe. Toch gelukt. Doodsangsten. Ook nu hoorde ik achteraf pas dat er recent een jongedame naar beneden was gekukeld. The price of freedom.

Genoeg te zien dus in Pai. Ook onze vierde dag was weer goed gevuld. White Buddha, Pam Bok waterval en Bamboo Bridge. Het mooie van Pam Bok is dat je onder deze waterval kan zwemmen. IJSKOUD! Maar wel supervet.

Savonds probeerden we met een groepje Nederlanders in Pai te gaan stappen. Zonder succes aangezien het uitgaansleven in Pai niet bepaald bruisend is.

Op onze laatste dag in Pai reden we nog wat rond op onze scootertjes alvorens we rond het middaguur terug naar Chiang Mai werden gebracht. Dit keer geen brokje dimenhydraat in m’n keelgat, maar wel bijna een brokje uit m’n keelgaatje de bus in. Kotsmisselijk werd ik van al die bochten en ik was dan ook blij dat we weer in Chiang Mai waren

In Chiang Mai hebben we nog een paar dagen besteed aan, voornamelijk, eten. Het hostel waar we in zaten kostte €3,- per nacht. Prima! Ware het niet dat de groep continu uitsloeg tijdens het douchen (elektrische boiler) en… mijn slippers er gejat werden. Gelukkig kreeg ik een nieuw paar van het hostel. Jeej.

Na deze dagen pakten we weer een nachttrein die ons terugbracht naar Bangkok.

We waren natuurlijk in Bangkok omdat ik mijn kies zou laten verwijderen. Omdat ik ervan uitging dat ik hier nogal last van zou krijgen had ik voor een vriendelijke prijs een hotel geboekt. Toch was ik erg benieuwd hoe het er nou echt uit zou zien in vergelijking met de foto\’s die ik had gezien. Snel kijken dus.

Uit het bovenstaande mag blijken dat ik klaar was voor de ingreep. Kees bleef nog twee dagen in Bangkok voor de ondersteuning dus de volgende dag (23 december) spraken we af in Bangkok Hospital. We waren een uur te vroeg maar desondanks kon ik gelijk terecht. Mijn bloeddruk en lichaamstemperatuur werden opgemeten en vervolgens werd ik naar de chirurg gebracht. Nadat met een grote zilveren spuit de verdoving was aangebracht ging mijn Thaise vriend aan de slag. Even hechten en het was klaar.

Na een paar dagen met ijsblokjes tegen me hoofd te hebben gezeten voel ik me weer kiplekker. Het viel allemaal mee en ik zou het zo weer doen in Bangkok! Wie weet, want ik heb er nog eentje ;p

Ik voel me zo goed dat ik mijn reis naar Cambodja alweer gepland heb. Over twee dagen vertrek ik met de bus naar Siem Reap om het land van Angkor Wat, Happy Pizzas, en helaas… de Khmer Rouge te bezoeken. Ik heb enorm veel zin om dit land te bezoeken, haar geschiedenis te ontdekken en haar veerkrachtige bevolking te gaan leren kennen!

Op naar het Noorden

Reismeneer — Tue, 13 Dec 2016 15:04:20 +0000

Op naar het noorden

Vorige keer, op 5 december, Sinterklaasavond, zat ik urenlang op de bus te wachten. Geen heerlijk avondje. Ook geen heerlijk nachtje overigens. Hoewel ik twee stoelen tot mijn beschikking had was het erg beroerd slapen.

Bij aankomst in Bangkok heb ik een taxi aangehouden en ben ik direct naar het hostel gegaan. Wellicht heb je het idee dat het hier beter is om een tuktuk te nemen maar niks is minder waar. Tuktuk bestuurders staan erom bekend toeristen op te lichten en verschillen daarnaast niet eens zo heel veel in prijs van de taxi. Taxi\’s kennen een starttarief van 35 baht en een gemiddeld ritje kost je uiteindelijk zo\’n 70 baht, ongeveer €2,-. Daar kun je niet voor tobben. Wel is het belangrijk erop toe te zien dat de meter inderdaad aangezet wordt en spreek geen prijs van tevoren af, zo wordt je als toerist namelijk hoe dan ook opgelicht.

Na te hebben ingecheckt ben ik naar de Vietnamese ambassade gereisd, dit keer deels met de taxi, en deels met de skytrain (soort bovengrondse metro) omdat het verkeer nogal eens vaststaat in Bangkok.

Bij de Vietnamese ambassade heb ik mijn visum geregeld die begin van het nieuwe jaar ingaat en voor 3 maanden geldig is. ‘4000 baht please, Sir’. Met een lege portemonnee liep ik weer naar buiten. Over vier dagen zou ik mijn paspoort met visum weer op kunnen halen.

Savonds ben ik met een groepje toffe medereizigers het nachtleven van Bangkok wezen verkennen. Wat begon met relaxed vruchtenshakes drinken op Khao San Road werd uiteindelijk een licht shockerende ervaring elders in de stad. Oh Bangkok…

De volgende dag zou Kees in Bangkok landen. Mijn Cambodjaanse vrind Rake werd met behoorlijke koppijn wakker dus besloten we een kijkje te nemen in een van de vele massagesalons die Bangkok kent. Op de terugweg wilden we ijs halen maar dat wordt hier blijkbaar voornamelijk op brood geserveerd. Taaaamelijk ranzig dunkt me, ik hoef geen ijs meer.

Terug in het hostel bleek Kees al gearriveerd te zijn. Na Savonds opnieuw te gaan stappen doen we de komende drie dagen vrij weinig noemenswaardigs (wat af en toe best relaxed is), behalve dat ik mijn paspoort ophaal bij de ambassade. Op de terugweg hiervan sta ik met de taxichauffeur vast bij Royal Palace. De nieuwe koning gaat een rondje rijden en heeft de halve stad afgezet. Na een uur lang met de taxichauffeur bananenballen gegeten te hebben, over Nederlands voetbal te moeten praten (waar ik geen bal vanaf weet, no pun intended), en in een glimp de nieuwe koning gezien te hebben kom ik eindelijk weer terug bij het hostel.

De volgende dag willen Kees en ik via Ayuthaya naar Chiang Mai reizen. Maar niet voordat… ik langs ga bij Bangkok Hospital om een afspraak te maken. De verstandskies waar ik enkele weken geleden over schreef weet zich niet te gedragen en moet eruit. In het hospitaal vroeg ik wat de kosten zijn en of er een wachtlijst is. Die laatste vraag begrepen ze niet. Toen ik besloot om dan maar gewoon een afspraak te maken vroeg de receptioniste of ik vanmiddag tijd had. ‘Wachtlijst’ voor het chirurgisch verwijderen van een vestandskies is hier dus een onbekend concept. Omdat dezelfde dag mij iets te snel was besloot ik een afspraak te maken voor 23-12. Volgens familie zou hij \’eruit gezaagd\’ worden, of ‘slaan ze hem daar met een kokosnoot uit je bek\’. Maar op het eerste gezicht zag het hospitaal er zelfs voor Westerse begrippen heel goed uit (helaas vergeten een fotootje te maken). Dat dit een hardhandige Thaise massage wordt is echter onontkoombaar.

Op naar Ayuthaya. Na voor 15 baht (nog geen €0,50) pp twee uur in de trein te hebben gezeten arriveren we in Ayuthaya. De historische stad staat op de UNESCO werelderfgoedlijst, even kijken dus. 400 jaar geleden was deze stad het centrum van Thailand en stond ze bekend om haar handel. Ook de V.O.C. had hier handelsposten. Totdat de Birmezen de stad binnenvielen en alles kapot sloopten.

Na het bezichtigen van deze schitterende monumenten pakten we de nachttrein naar Chiang Mai. De afgelopen dagen hebben we hier de zondagse nachtmarkt, de natuur, en de vele ‘wat’s (tempels) bezocht. Hoewel Chiang Mai een behoorlijk grote stad is, is er naast stad bekijken ook veel te doen voor de wandelaar en de natuurliefhebber. De beestjes die ik in Khao Sok door de regen niet zag, liepen hier in de bossen in grote getalen rond.

Morgen is onze laatste dag in Chiang Mai. Hierna reizen we door naar Pai. Een plek die bekend staat om het hoge hippie gehalte en de gemoedelijke sfeer. Klinkt goed! Tot die tijd scooteren we nog even door het levensgevaarlijke en chaotische Thaise verkeer.